Γράφει ο Δημήτρης Δημητρίου (Σαβουλλης)
Δημοτικός Σύμβουλος ΕΔΕΚ Αμμοχώστου
Υποψήφιος βουλευτής ΕΔΕΚ Αμμοχώστου
Η διαφθορά είναι ένα φαινόμενο που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις τις τελευταίες δεκαετίες όχι μόνο σε χώρες αναπτυσσόμενες και σε εκείνες που βρίσκονται σε στάδιο μετάβασης, αλλά ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες. Βασικό δεδομένο το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε προσπάθεια πρότασης μέτρων αντιμετώπισης της διαφθοράς αποτελεί η διαπίστωση ότι κάθε προσπάθεια συμβάλλει μόνο στον περιορισμό της εκδήλωσης φαινομένων διαφθοράς, κι όχι στην εξάλειψή τους. Και εξηγούμαι.
Η διαφθορά, ως τομέας εγκληματικής δράσης, και ως κοινωνικό φαινόμενο αποτελεί έναν από τους τομείς στους οποίους διαφαίνεται κατάφωρα η εκδήλωση της ανθρώπινης εξουσιαστικής λογικής, του ανταγωνισμού κτλ. που, σε ένα βαθμό αποτελούν στοιχεία σύμφυτα με τη φύση του ανθρώπου, και συνεπώς ως φαινόμενο πάντοτε θα υπάρχει!
Επομένως εξάλειψη του φαινομένου της διαφθοράς δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Ωστόσο αξίζουν τον κόπο προσπάθειες περιορισμού του, στο βαθμό που έχει δυσμενείς συνέπειες για τις κοινωνίες μας. Έτσι, στα πλαίσια αυτά, σε μια προσπάθεια συμβολής στον περιορισμό αυτής της κοινωνικής παθολογίας, που συγκεντρώνει και το ενδιαφέρον του ποινικού νομοθέτη, πρέπει να εισαχθούν μέτρα πολιτικής υφής, μέτρα διοικητικής φύσης, κοινωνικά αλλά και τέλος βελτιώσεις του ποινικού οπλοστασίου.
Επιπλέον πρέπει να πάρουμε σχετικά μέτρα για τη βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου, την εισαγωγή καινοτόμων ρυθμίσεων, την οργανωτική αναδιάρθρωση των αντίστοιχων δομών και την υλοποίηση δράσεων με στόχο πάντοτε την αποτελεσματικότερη ενίσχυση της διαφάνειας και την πρόληψη και καταστολή των φαινομένων διαφθοράς. Κατά πρώτον, η αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι θέμα γενικότερης παιδείας, πολιτικής κουλτούρας. Ξεκινά από τον καθένα πολίτη ξεχωριστά, ο οποίος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να δρά σε αρκετούς τομείς έχοντας ως γενική αρχή την αφοσίωση στο «κοινό καλό», βάζοντας στην άκρη όταν χρειάζεται το προσωπικό συμφέρον. Να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να προχωρούν οι «άξιοι» κι όχι οι «ανάξιοι» που επιδιώκουν μόνο το εύκολο «βόλεμα».
Πρέπει, σε αυτή την κατεύθυνση, να κάνει επίσης σωστή και πολύ προσεκτική χρήση του εκλογικού του δικαιώματος. Προς την κατεύθυνση της δημιουργίας υπεύθυνων πολιτών, που αγωνίζονται για το κοινό καλό, πρέπει να συμβάλλει και η πολιτεία, μέσω της παρεχόμενης παιδείας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Επιπλέον η καλή διακυβέρνηση και το χαμηλό επίπεδο διαφθοράς σε μια χώρα μπορούν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη, καθώς είναι πλέον γενικότερα αποδεκτό ότι τα προβλήματα της διακυβέρνησης, της οικονομικής πολιτικής, της διαφθοράς και των οικονομικών επιδόσεων μιας χώρας συνδέονται μεταξύ τους στενά. Σε ειδικότερο πολιτικό επίπεδο, η εκάστοτε επιλογή των υπουργών από τον πρόεδρο πρέπει να γίνεται με αποκλειστικό γνώμονα τις ικανότητες και το ήθος, κι όχι με κομματικά κτλ. κριτήρια. Τέλος, ο κάθε πολιτικός πρέπει να είναι έτοιμος να αναλαμβάνει και το πολιτικό κόστος, κάτι που άλλωστε έχει υποχρέωση να κάνει λόγω της θέσης ευθύνης στην οποία έχει κληθεί να υπηρετήσει.
