Πανηγυρικός Εσπερινός Απ. Ανδρέα στην Λευκωσία – Φώτο

Ο Θεοφιλέστατος στο κήρυγμα του θείου λόγου ανέφερε πως «κάθε φορά που τιμούμε τη μνήμη ενός αγίου, αισθανόμαστε στην ψυχή μας χαρά, αγαλλίαση, και για αυτό τον λόγο λέμε ότι πανηγυρίζουμε, εννοώντας το βίωμα που αποκομίζουμε όταν εορτάζουμε τη μνήμη ενός αγίου. Ειδικά σήμερα, με τον Απόστολο Ανδρέα που είναι δικός μας άγιος, που κάθε οικογένεια έχει ένα πρόσωπο που εορτάζει, έχουμε ένα μυστικό, εσωτερικό λόγο για να εορτάζουμε. Ο Απόστολος Ανδρέας ήταν μαθητής τού Ιωάννου τού Βαπτιστού και άκουσε τον διδάσκαλό του να λέει καθώς περνούσε ο Χριστός «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ», αυτός δηλαδή που θα θυσιαστεί για χάρη όλων μας. Και στην ερώτηση τού μαθητή προς τον Χριστό πού βρίκσεται, απαντά ο Κύριος «ἔρχου καὶ ἴδε»! Και αμέσως ο Ανδρέας λέει στον αδελφό του Πέτρο «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν»!   Ήταν η χαρά τους τόσο μεγάλη που βρήκαν τον Μεσσία, ώστε όλη μέρα παρέμειναν σαγηνεμένοι κοντά Του. Αλλά, το μυστικό που αποκομίζουμε από αυτή τη συνάντηση, δεν είναι η θαυμαστή αναγνώριση τού άλλου μαθητή, του Ναθαναήλ, από μέρους τού Χριστού, αλλά τα λόγια Του «μείζω τούτων ὄψει».  Κι αυτό το «μείζω» είναι η Πεντηκοστή, η έλευση τής Χάριτος τού Αγίου Πνεύματος, που οδηγεί τους αποστόλους «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν». Επομένως, οι απόστολοι έζησαν την αλήθεια, έζησαν το βίωμα τής αλήθειας και κατάφεραν να κηρύξουν σε όλη την οικουμένη. Αυτό που έζησαν οι απόστολοι στην καρδιά τους και το διαλάλησαν, το ζούμε κατ’ ανάλογο τρόπο στη Θεία Λειτουργία· «κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα Σου τὸ ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα … μεταβαλὼν τῷ πνεύματί σου τῷ αγίῳ». Κι έτσι «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ». Και το ομολογούμε αμέσως μετά με το «εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν…». Αφού, λοιπόν, ζήσαμε τὸ μείζον και φθάσαμε στην πνευματικὴ κατάσταση που βίωσαν οι απόστολοι, «ἐν εἰρήνῃ προέλθομεν».