Στέλιος Μπικάκης: Ο καλλιτέχνης και ο ήρωας ξάδελφος του Μανώλης

Facebook
Twitter
Email
Print

Κύριε Μπικάκη πως προσδιορίζεται τον εαυτό σας;

Στον Άνθρωπο. Μετά έπονται όλα τα υπόλοιπα. Και έχω δηλώσει πολλές φορές ότι δεν είμαι καλλιτέχνης αλλά εραστής της τέχνης, αλλά μέσα σε όλο αυτό ήταν και το τυχερό μου, να ζω και να επιβιώνω μέσα από αυτή την δουλειά την οποία αγαπώ πολύ…

Τι σας συνδέει με την Κύπρο…

Επειδή είμαι πολύ πατριώτης, αγαπώ περισσότερο τους πονεμένους και τους ταλαιπωρημένους λαούς. Μέσα σ αυτούς είναι η Κύπρος, η Κρήτη, ο Πόντος, λαοί που πολέμησαν, πόνεσαν και πάλεψαν πολύ για την ελευθερία τους και εξακολουθούν να το κάνουν. Βέβαια στην Κύπρο, έχω και πολλούς φίλους οι οποίοι για μένα είναι αδέλφια.

Έχει παραποιηθεί το ελληνικό τραγούδι και έχει κάνει την εμφάνιση της μια ξένη κουλτούρα μουσικής. Υπάρχει μέλλον στο παραδοσιακό τραγούδι;

Πιστεύω έχουμε μέλλον στο παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι.

Σήμερα υπάρχουν πολλά παιδιά που ακούνε την παραδοσιακή μουσική. Ο Μάουτσερ που είχε πει κάποτε μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Ότι η παράδοση είναι ένας βράχος, η που τον κουβαλάς στην πλάτη σου η που βγαίνεις πάνω για να δεις πιο μακριά. Το να βγεις πάνω όμως και να δεις πιο μακριά πρέπει να σέβεσαι το προηγούμενο. Σε Ελλάδα και Κύπρο η παράδοση συνεχίζεται από γενιά σε γενιά και είναι πολύ σημαντικό να μην καταφεύγουμε σε πράγματα και καταστάσεις εκτός του τόπου μας και της παράδοσης μας.

Οι νέοι μας έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση. Ποια η άποψη σας ;

Τα παιδιά είναι το αύριο και εάν διδαχτούνε σωστά και πάρουν σωστές γραμμές από την οικογένεια πιστεύω ότι θα το στηρίξουν αυτό. Υπάρχουν πολλά παιδιά που παλεύουν για να κρατήσουν την παράδοση μας και αυτό με χαροποίει ιδιαίτερα. Εγώ πιστεύω στον Έλληνα, και πιστεύω ότι σ’ένα νεαρό όταν πειράξουν τον πατριωτισμό του θα αντιδράσει με τον ανάλογο τρόπο. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις με αυτά τα παιδιά που δεν ενδιαφέρονται για τους δικούς τους λόγους, όμως πιστεύω ότι είναι πολύ λίγα.

Πως σχολιάζεται την προκλητικότητα της Τουρκίας. Πως μπορούμε να βάλουμε την δική μας αντίσταση;

Η Τουρκία πάντοτε ήταν προκλητική. Ποτέ δεν ήταν κράτος. Είναι ένας λαός χωρίς πολιτισμό και κουλτούρα. Προκαλεί μόνο προβλήματα. Αντιστεκόμαστε σε όλες τις προκλητικές της ενέργειες, με παλληκάρια, με τον πολιτισμό μας και την αξιοπρέπεια μας. Πατριώτες πολιτικούς δεν έχουμε και αυτό με στενοχωρεί.

Ξεχωρίζεται κάποιο τραγούδι σας;

Το καλύτερο μου τραγούδι είναι η Διαδρομή.

Γιατί είναι μια ανάλυση της ζωής μου .Όλα τα τραγούδια μου τα αγαπώ όμως ξεχωρίζω την Διαδρομή γιατί με αντιπροσωπεύει.

Είστε συγγενής και με τον ηρώα του 1974 Μανώλη Μπικάκη.

Ναι με τον Μανώλη Μπικάκη είμαστε συγγενείς και αισθάνομαι πάρα πολύ περήφανος.

Ήταν καταδρομέας – αλεξιπτωτιστής και το 1974 υπηρετούσε στη Α’ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε. Η Μοίρα ήταν αυτή που κλήθηκε να επιβιβαστεί στα ιπτάμενα φέρετρα Noratlas και να πραγματοποιήσει μια από τις πιο παράτολμες επιχειρήσεις στη Κύπρο.

Διέλυσε μόνος του μια ίλη τουρκικών αρμάτων και ένα τάγμα πεζικού το 1974 και πολέμησε για την ελευθερία του νησιού μαζί με τόσους άλλους καταδρομείς ενώ μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα. Ήταν πραγματικά ένας άξιος πατριώτης, ένας αγωνιστής που αγαπούσε την πατρίδα του. Δυστυχώς το 1994 βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα στον δρόμο Κορίνθου – Πατρών.

Ποιο είναι το μήνυμα σας;

Εύχομαι στον ταλαιπωρημένο τόπο μας να πάψει να ζει με την αβεβαιότητα, και να επέλθει επιτέλους ειρήνη και ασφάλεια.