Συνομιλώντας με τα πρόσωπα πίσω από τα φώτα που όμως αποτελούν το νευραλγικό κομμάτι για την πραγμάτωση του σκοπού , μαθαίνουμε πως ότι η επαφή με την τέχνη είναι ένα ταξίδι τόσο προσωπικής όσο και συλλογικής ανάπτυξης και ευημερίας της κοινωνίας και πως η Λεβέντειος Πινακοθήκη επιτελεί σοβαρό έργο για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Πιο κάτω η συνέντευξη με φωτογραφικό υλικό από τη Πινακοθήκη .
Ποια ήταν η αφορμή δημιουργίας της πινακοθήκης;
Ο Αναστάσιος Γ. Λεβέντης θέλησε να προσφέρει στους συμπατριώτες του τη δυνατότητα να απολαύσουν την τέχνη που συνέλεξε και αγάπησε κατά τη διάρκεια της ζωής του∙ οραματίστηκε ένα μουσείο καλών τεχνών, μια διαρκή συνεισφορά στην πατρίδα του. Για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου απαιτήθηκε ομαδική προσπάθεια από έναν μεγάλο αριθμό συνεργατών: από αρχιτέκτονες και διαχειριστές έργου έως γραφίστες, μουσειολόγους, ιστορικούς τέχνης και τεχνικούς. Όλοι είχαν την αμέριστη υποστήριξη της οικογένειας Λεβέντη, του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη και, κυρίως, του ιδίου του Προέδρου, του Αναστασίου Π. Λεβέντη.
Τι έργα μπορεί να δεί το κοινό με την επίσκεψη του στη πινακοθήκη;
Η Λεβέντειος Πινακοθήκη εναποθέτει το μεγαλείο της ευρωπαϊκής τέχνης από την Αναγέννηση έως τον 20ό αιώνα στην καρδιά της Λευκωσίας, συνδέοντας την ευρωπαϊκή ήπειρο με το νοτιοανατολικό άκρο της μέσα από την ανάδειξη της μοναδικής σχέσης μεταξύ της τέχνης και της ιστορίας της. Οι Συλλογές της Πινακοθήκης υποδεικνύουν πως η ομορφιά υπερνικά τις εθνικότητες, τις ιστορικές περιόδους και τις εκάστοτε τεχνοτροπίες και αποτελεί έναν κοινό τόπο έμπνευσης των καλλιτεχνών στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν μέσω αυτής με τον θεατή. Η τέχνη ξεδιπλώνεται μέσα σε έναν χώρο όπου οι καλλιτέχνες, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση των δικών τους επιτευγμάτων και της ευρωπαϊκής τέχνης γενικότερα.
Η Πινακοθήκη στεγάζει τρεις μόνιμες συλλογές:
Α. Τη συλλογή του Παρισιού που συμπεριλαμβάνει έργα καλλιτεχνών όπως ο Μονέ, ο Ρενουάρ, ο Ελ Γκρέκο, ο Τιτσιάνο, ο Ρούπενς, ο Φραγκονάρ και ο Καναλέττο και οι Γκουάρτι και αποτελεί ένα ιδανικό ταξίδι στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Τέχνης από την Αναγέννηση μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, μια περιδιάβαση από όλες τις σημαντικές αυτές περιόδους που δημιουργήσαν την Ευρωπαϊκή Τέχνη.
Β. Την Ελληνική Συλλογή που καλύπτει περισσότερα από 100 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας – από τα μέσα του 19ου αιώνα έως και το 1970. Το κοινό μπορεί να περιηγηθεί ανάμεσα σε πίνακες, του Βρυζάκη, του Πανταζή, του Ράλλη, του Μόραλη, του Παρθένη, του Τσαρούχη και του Εγγονόπουλου
Γ. Την Κυπριακή Συλλογή που αποτελείται από έργα των πρωτεργατών της Κυπριακής Τέχνης, των Κυπρίων ζωγράφων της πρώτης γενιάς αυτών δηλαδή που θεμελίωσαν την σύγρονη Κυπριακή Τέχνη, όπως για παράδειγμα τον Διαμαντή, τον Κάνθο, τον Κάσσιαλό και τον Πολ. Γεωργίου.
Μια τέταρτη συλλογή του Αναστασίου Γ. Λεβέντη είναι και η Χρυσή Συλλογή που αποτελείται από πέραν των 650 χρυσών νομισμάτων. Στη συλλογή αυτή μπορει κανείς να παρακολουθήσει την οικονομική ιστορία του κόσμου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ξεχωρίζουν νομίσματα από την αρχαία Κύπρο και Ελλάδα, τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, βασιλιάδες της Ευρώπης ιδιαίτερα της Βρετανίας αλλά και από άλλες ηπείρους. Ξεχωριστή θέση έχουν επίσης χρυσά αναμνηστικά μετάλλια Ολυμπιακών Αγώνων.
Η τέχνη μπορεί να είναι ένας τρόπος να μειώσουμε τις ταχύτητες και να επικεντρωθούμε στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο;
Ομολογουμένως, η φυσική επαφή με ένα έργο τέχνης μας προσφέρει απίστευτα συναισθήματα. Αντικρύζοντας κανείς ένα έργο τέχνης μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη των χρωμάτων, του φωτός και της σκιάς αλλά και να μοιραστεί ίσως τα συναισθήματα του ίδιου του καλλιτέχνη την ώρα που ζωγράφιζε τον πίνακα. Υπάρχουν αμέτρητες επιστημονικές έρευνες που αναδεικνύουν την αξία της τέχνης καθώς και την συμβολή της στην βελτίωση της ψυχολογίας ανθρώπων που υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε τον καθοριστικό ρόλο που παίζει η τέχνη στη διαμόρφωση παιδείας. Ωστόσο, στον κάθε άνθρωπο, η τέχνη ξυπνά διαφορετικά συναισθήματα κι εκεί έγκειται και η μαγεία της τέχνης. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η επαφή με την τέχνη είναι ένα ταξίδι τόσο προσωπικής όσο και συλλογικής ανάπτυξης και ευημερίας της κοινωνίας.
