Είναι η ώρα για την Επιτροπή Αλήθειας
Ο Δικηγόρος Αχιλλέας Δημητριάδης ανέφερε πως μετά το θέμα ασφάλειας το περιουσιακό είναι το πρώτο θέμα που αγγίζει τους εκτοπισμένους.
Σε συνέντευξη του ο κ. Δημητριάδης ανέφερε πως αυτός που βολεύεται με την καθυστέρηση του κυπριακού προβλήματος είναι η βιομηχανία του κυπριακού προβλήματος.
Ο κ. Δημητριάδης ανέφερε πως θα ήθελε τώρα η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων να αναβαθμιστεί σε μια Επιτροπή Αλήθειας και για να γίνει πρέπει ως Ελληνοκυπριακή κοινότητα να αποφασίσουμε τι είναι η προτεραιότητα, συμπλήρωσε.
Κύριε Δημητριάδη το κυπριακό είναι πρωτίστως θέμα περιουσιακού;
To περιουσιακό είναι εκεί τόσα χρόνια. Το περιουσιακό είναι αυτό που αγγίζει τον πιο πολύ κόσμο και τους εκτοπισμένους μετά το θέμα ασφάλειας. Τον αγγίζει διότι έχει να κάνει με την περιουσία με το σπίτι του καθενός. Για αυτό το άτομο πιστεύω ότι έχει άμεσο ενδιαφέρον για το περιουσιακό πολύ λιγότερο από το εάν θα υπάρχει εκ περιτροπής προεδρία ή αν θα έχουμε πολιτειακό σύστημα στο οποίο το πολιτειακό σύνταγμα θα λέει Α και το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα λέει Β.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως πρέπει να δουν πρώτα την ασφάλεια, την λύση του κυπριακού, το περιεχόμενο, τι λέτε επί τούτου;
Εγώ νομίζω ότι αυτά είναι δικαιολογίες, για σκοπούς καθυστέρησης. Αυτή είναι η τοποθέτηση μου διότι πιστεύω ότι τόσο καιρό εάν η Πολιτεία ενδιαφέρετο σ’ αυτού του είδους την προσπάθεια, δηλαδή ότι θα καλύψει τους εκτοπισμένους με σκοπό ότι θα χρησιμοποιήσει τις περιουσίες ως διαπραγματευτικό χαρτί, όφειλε αυτούς τους ανθρώπους να έρθει και να τους βοηθήσει, ούτως ώστε να αντέξουν σ’ αυτή την προσπάθεια. Και όταν λέω να βοηθήσει δεν εννοώ απλώς τους πρόσφυγες από το 1974 μέχρι σήμερα αλλά εννοώ, ότι με βάση την περιουσία που ο κάθε εκτοπισμένος έχει, να του δώσει μια αποζημίωση, ένα μέρος της απώλειας εσόδων που αυτό το πρόσωπο θα είχε, ούτως ώστε αυτοί οι άνθρωποι, να αντέξουν και να μπορέσουν να ζήσουν όπως θα ζούσαν έχοντας την περιουσία.
Δεν κλείνει το κυπριακό με αυτό τον τρόπο;
Το κυπριακό δεν είναι μόνο το περιουσιακό. Το περιουσιακό είναι αυτό που έχει το πιο μεγάλο ενδιαφέρον στον κόσμο. Και εάν ρωτάτε αυτό που έχει το πιο μεγάλο ενδιαφέρον στον κόσμο να διευθετηθεί, διευθετείται και το κυπριακό, η απάντηση είναι εμφανώς όχι. Υπάρχουν και όλα τα άλλα θέματα. Αλλά δεν μπορείς να κρατάς το περιουσιακό αιχμάλωτο της λύσης με αυτό τον τρόπο. Γιατί στην πραγματικότητα αιχμαλωτίζεις αυτούς τους εκτοπισμένους μη δίδοντας τους την ανάλογη βοήθεια για να μπορέσουν να ζήσουν. Και όταν λέω ανάλογη βοήθεια εννοώ, να συναρτάται με τα τετραγωνικά της περιουσίας που έχουν στα κατεχόμενα, και όχι απλώς να παίρνεις βοήθεια γιατί είσαι εκτοπισμένος. Που βεβαίως είχε προτεραιότητα.
Αλλά φτάσαμε μετά από 46 χρόνια στο ότι η προτεραιότητα μας πλέον δεν είναι να στεγάσουμε τους πρόσφυγες, αλλά είναι να δώσουμε μια λύση στο περιουσιακό και μια λύση θα μπορούσε να είναι «περιμένετε μέχρι να δούμε», αλλά δεν μπορεί ο άλλος να περιμένει και να παίρνει όλο το βάρος, ενώ οι άλλοι Κύπριοι οι οποίοι έτυχαν να ζουν νότια της γραμμής κατάπαυσης του πυρός να κτίζουν πύργους και να πουλούν. Ενώ οι άλλοι, που έτυχε να είναι βόρεια της γραμμής κατάπαυσης του πυρός να πρέπει να επωμισθούν δύο φορές αυτό το κόστος.
Ποιοι “βολεύονται” με τη καθυστέρηση στη λύση του κυπριακού;
Νομίζω η βιομηχανία του κυπριακού προβλήματος “βολεύεται”. Ποιοι είναι αυτοί; Νομίζω τους βλέπουμε γύρω μας. Δεν είναι ανάγκη να τους ονομάσω. Αλλά υπάρχουν άτομα και συστήματα καλύτερα τα οποία έχουν κάνει καριέρες από το κυπριακό και έχουν βγάλει και αρκετά λεφτά. Οι άνθρωποι έπρεπε να ζήσουν και έκαναν την δουλειά τους, αλλά εμένα η θέση μου είναι ότι δεν μπορεί οι εκτοπισμένοι να συνεχίσουν να φέρνουν αυτό το βάρος και σίγουρα δεν μπορούμε να τους δημιουργούμε ενοχές όταν οι άνθρωποι προσπαθούν με κάποιο τρόπο να διευθετήσουν τα περιουσιακά τους, λέγοντας τους ότι, μπας και κάνετε τίποτα με το περιουσιακό διότι εάν το κάνετε θα χάσουμε το κυπριακό.
Για παράδειγμα κάποιου είδους βοήθεια θα αποτελούσε ένα ταμείο αλληλεγγύης , όπου με αντάλλαγμα το άτομο να δώσει την περιουσία του στο Κράτος στο 1/5 στο 1/10 της τιμής όπου μπορεί να την πουλήσει τώρα. Δυστυχώς συμφέρει να έχουμε τους εκτοπισμένους εκεί δεσμευμένους αιχμάλωτους εάν θέλετε σ’ αυτό το επιχείρημα το οποίο εντέχνως δημιουργείται από την βιομηχανία του κυπριακού προβλήματος.
Συμφωνείται ότι το θέμα των αγνοούμενων αποτελεί ανοικτή πληγή;
Η χρονοτριβή που αποτελεί πάγια πολιτική της Τουρκίας, δεν λειτουργεί υπέρ μας. Με αυτή την λογική ο λόγος που έχω αυτό το άγχος για το θέμα των αγνοουμένων είναι ότι μέχρι τώρα οι πιο πολλοί γονείς των αγνοουμένων έχουν πεθάνει.
Τώρα πέθαναν πολλοί από τους συζύγους, από τα αδέρφια των αγνοουμένων. Άρχισαν δε, να πεθαίνουν και παιδιά τα οποία γεννήθηκαν. Υπό αυτά τα δεδομένα τι πρέπει να κάνουμε να περιμένουμε τί. Διότι η ταχύτητα με την οποία η επιτροπή αγνοουμένων λειτουργεί πρέπει να πω ότι τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολύ χαμηλή. Για αυτό οι εισηγήσεις μου είναι η μετατροπή της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) σε μια Επιτροπή Αλήθειας. Και αυτή η Επιτροπή Αλήθειας δεν λέω να γίνει αύριο, αλλά λέω αύριο να αρχίσουμε να συζητούμε εάν το θέλουμε. Διότι υπάρχει ένα δίλημμα πάντοτε, μετά από πολεμικές συρράξεις ονομάζεται μεταβατική δικαιοσύνη. Είναι πολύ γνωστό. Μετά από μια σύγκρουση είναι γνωστό ότι πρέπει να λάβεις κάποια μέτρα ούτως ώστε να φτάσεις την ομαλότητα. Εμάς η σύγκρουση μας έχει παγώσει δεν έχει τελειώσει, αλλά εμάς αυτό το πάγωμα είναι τόσα χρόνια, αλλά πιστεύω ότι αυτή η έννοια της μεταβατικής δικαιοσύνης πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί διότι οι άνθρωποι οι οποίοι επηρεάζονται αρχίζουν να χάνονται στο χρόνο, και συγκεκριμένα δεν θέλουμε να γίνουμε όπως η Κοιλάδα των εξαφανισθέντων στην Ισπανία.
Εγώ θα ήθελα τώρα η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων να αναβαθμιστεί σε μια Επιτροπή Αλήθειας και για να γίνει πρέπει ως Ελληνοκυπριακή κοινότητα να αποφασίσουμε τι είναι η προτεραιότητα. Προτεραιότητα είναι να τιμωρήσουμε αυτούς οι οποίοι ενεπλάκησαν σε αυτές τις απεχθείς πράξεις οι οποίες τις πιο πολλές φορές έχουν καταλήξει στον θάνατο των αγαπημένων μας προσώπων, ή προτεραιότητα μας είναι να μάθουμε που είναι θαμμένοι.
Για να μάθουμε που είναι θαμμένοι και να αντιληφθούμε τι έγινε μπορεί να πληρώσουμε το τίμημα ότι δεν θα πάρουμε Δικαστήριο αυτούς τους οποίους κατά τα άλλα είναι δολοφόνοι. Αυτό το δίλημμα μεταξύ αλήθειας και δικαιοσύνης ή καταδίκης δεν έχει συζητηθεί. Αυτό που θέλω είναι να κάνουμε μια συζήτηση για αυτό το θέμα και μου δίνεται αυτή την ευκαιρία να προβάλω την ανάγκη της συζήτησης.
Μέχρι σήμερα δεν έχει καταδικαστεί κανένας για θέματα αγνοουμένων. Άρα δεν υπάρχει το θέμα να τους πάρουμε Δικαστήριο. Άρα αφού δεν υπάρχει το θέμα να τους πάρουμε στο Δικαστήριο γιατί δεν δίνουμε επίσημα μια ασυλία σ’ αυτούς που είναι εμπλεκόμενοι. Στο μοντέλο της Νοτίου Αφρικής. Υπάρχουν περιπτώσεις αστικών υποθέσεων μια η δύο αστικές υποθέσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι όμως, ότι οι άνθρωποι αυτοί που είναι ταλαιπωρημένοι τόσο καιρό δεν ζητούν τιμωρία. Ζητούν να μάθουν τι έγινε το αγαπημένο τους πρόσωπο. Ζει ή πέθανε.
Είναι τεράστιας σημασίας να αντιληφθούμε την ανάγκη των ανθρώπων να έχουν μια ταφόπετρα να μπορούν να πάνε το Σάββατο να καθαρίσουν τον τάφο και να ανάψουν ένα καντήλι. Αυτός είναι ο τρόπος που η κοινότητα μας, η θρησκεία μας τιμά τους νεκρούς. Αυτό το πράγμα το έχουμε στερήσει από μητέρα, πατέρα, συζύγους, αδέρφια και παιδιά.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά οι Τουρκοκύπριοι. Και εκείνοι έχουν το ίδιο πρόβλημα. Και αν θα λειτουργήσεις πάνω σε ένα επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει πρώτα να αποφασίσεις σε μονοκοινοτικό επίπεδο και αν η απάντηση είναι Ναι τότε πρέπει να ρωτήσουμε και τους Τουρκοκυπρίους. Πρέπει να κάνουν και εκείνοι την ίδια έρευνα στην δική τους ψυχή αν θέλουν να κάνουν αυτό το πράγμα και εφόσον και οι δύο συμφωνούν τότε να έρθουμε και να αλλάξουμε τους όρους εντολής της Διερευνητικής, ούτως ώστε να μπορεί να ερευνήσει τις συνθήκες εξαφάνισης ή θανάτου με σκοπό να δώσουν αυτές τις πληροφορίες στους συγγενείς, να κάνουν εκταφές και να δώσουν τα λείψανα, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να έχουν μια ταφόπετρα.
Ξέρετε… η ταφόπετρα είναι κοινό στοιχείο και στις δύο θρησκείες.
Αυτή η ταφόπετρα είναι το ζητούμενο.
