Σε συστράτευση που θα εγγυάται την εθνική επιβίωση στην γη των προγόνων, εν ονόματι του κινδύνου του εκτουρκισμού της Κύπρου, καλεί ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος σημειώνοντας ότι οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν εξευμενίζουν τον κατακτητή, ούτε και τον οδηγούν σε συμβιβασμό.
Στην πασχαλινή εγκύκλιο που αναγνώστηκε μετά την ακολουθία της Αναστάσεως στους ιερούς ναούς της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στο Κυπριακό, τονίζοντας ότι οι απαράδεκτες νέες αξιώσεις της κατοχικής δύναμης και των εδώ εκπροσώπων της, για επανέναρξη συνομιλιών προς επίλυση του προβλήματός μας, τα επιχειρούμενα νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και στη νεκρή ζώνη, ο εντεινόμενος εποικισμός των κατεχομένων με αφορμή τους αστέγους από τους πρόσφατους σεισμούς, «επιτείνουν την αγωνία και την καθημερινή αβεβαιότητα του λαού μας».
Ο Κύπρου Γεώργιος υπογραμμίζει στο μήνυμά του ότι θα πρέπει «να εδράσουμε τον αγώνα μας, αμετακίνητα, σε θέσεις αρχών, που να μην μπορεί κανένας να τις αμφισβητήσει».
Διερωτάται «ποιος και με ποια κριτήρια θα αρνηθεί, στον 21ο αιώνα, το δικαίωμα περιουσίας, ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης κάποιου στην ίδιά του τη χώρα, όταν αυτό το δικαίωμα κατοχυρώνεται για όλη την Ευρώπη;» Ποιος και με ποια κριτήρια, συνεχίζει, εάν «εμείς δεν το αποδεχτούμε, θα δικαιώσει ή θα δικαιολογήσει την Τουρκία στα θέματα του εποικισμού και του εθνικού ξεκαθαρίσματος;»
Επιπλέον, δηλώνει, «ποιος θα παραβλέψει ότι το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, όταν τεκμηριωμένα του παραθέσουμε τα γεγονότα;». Θέτει, επίσης, το ερώτημα, «όταν, όμως, εμείς δεχόμαστε από την αρχή εκπτώσεις στα δικαιώματά μας, θα ενδιαφερθούν οι άλλοι για μας;».
Ταυτόχρονα, τονίζει ότι την ιερότερη αυτή στιγμή του εκκλησιαστικού έτους «απευθυνόμαστε πατρικά προς όλους και, εν ονόματι της κινδυνεύουσας τον έσχατο των κινδύνων, τον κίνδυνο του εκτουρκισμού, πατρίδας μας, καθώς και εν ονόματι των προγόνων μας και της υπερτρισχιλιετούς Ιστορίας μας, καλούμε σε συστράτευση γύρω από ένα στόχο, που θα εγγυάται την εθνική επιβίωσή μας στην πατρογονική γη».
Κάνει επίσης λόγο για σοβαρότατο κίνδυνο που προέρχεται από την είσοδο στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας «των παράνομων Μουσουλμάνων μεταναστών, που διοχετεύει σκόπιμα η Τουρκία, με σκοπό την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα και των ελεύθερων περιοχών», προσθέτοντας ότι ο κίνδυνος από τους λαθρομετανάστες αυτούς είναι τεράστιος, με επιπτώσεις στην παιδεία και στην οικονομία της χώρας. «Δεν είμαστε ούτε ρατσιστές ούτε ξενοφοβικοί. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας να παραμείνουμε στη γη των πατέρων μας», αναφέρει.
Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει επίσης ότι τη χαρά της Αναστάσεως και τα υπέρχρονα σωστικά μηνύματά της επισκιάζει και φέτος η συνεχιζόμενη παγκόσμια οικονομική ύφεση, απότοκο του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία και της πανδημίας που ενέσκηψε σε όλο τον κόσμο, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά την ανεργία των νέων, τους εξαιρετικά χαμηλούς μισούς πολλών ανθρώπων και την αύξηση του κόστους ζωής.
Παράλληλα, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναφέρεται εκτενώς στο μήνυμα της ημέρας, λέγοντας ότι η Ανάσταση του Χριστού διακηρύττει περίτρανα ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον, το οποίο χάνεται για πάντα με τον θάνατο, μία απλή μηχανή που φθείρεται διαρκώς μέχρις ότου καταλήξει στην οριστική διάλυση, σημειώνοντας ότι η ανάσταση διδάσκει ότι πέραν του τάφου, υπάρχει ένας άλλος κόσμος, που δίνει βαθύτερο νόημα στη ζωή του ανθρώπου. «Αυτός ο άφθαρτος κόσμος εγκαινιάζεται σήμερα με την Ανάσταση», υπογραμμίζει.
Ακόμη, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνεται σε όλους με τον αναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη»! και χαιρετίζει, ιδιαίτερα, με πατρική αγάπη, «όσους βιώνουν εισέτι το άλγος της Μεγάλης Παρασκευής, τους συγγενείς των πεσόντων και των αγνοουμένων μας, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες, καθώς και όσους υποφέρουν από την οικονομική ύφεση».
Στο μήνυμά του ο Κύπρου Γεώργιος επαναλαμβάνει προς όλους το μεγάλο μήνυμα της μέρας, τονίζοντας ότι οι θλίψεις και οι ταλαιπωρίες είναι προσωρινές, εξηγώντας ότι η δύναμη του κακού και των αντίθεων δυνάμεων είναι παροδική. «Κύριος του κόσμου και της ζωής μας είναι ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός, ο αληθινός Θεός ημών», καταλήγει.
