Πολλοί ερεθισμοί χρονολογούνται. Τους αντιπαρήλθα φιλοσοφώντας. Πολλές φόρες έγραφα, εκτονώθηκα αλλά στο τέλος το κράτησα για τον εαυτό μου. Δεν τα δημοσιοποίησα.
Έτσι συμβαίνει για πολλά θέματα. Τα ακούς, αναστατώνεσαι, διεγείρεται ο ψυχικός σου κόσμος, ξεσπαθώνεις, αντιδράς και στο τέλος όμως παραδίνεσαι με μια κρυφή ελπίδα ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες θα το αντιμετωπίσουν. Το καινούργιο ερέθισμα ήρθε από τα όσα αποκάλυψε ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος ο οποίος μίλησε για πρόσφυγα ο οποίος χρησιμοποίησε δυο ονόματα προκειμένου να επωφεληθεί εις το διπλάσιο για τους εκτοπισθέντες.
Τότε είναι που σκέφτηκα την ορολογία «διπλοπροσωπικοτητα» κατά αντί διαστολή με την διχασμένη προσωπικότητα. Σηκώθηκαν τα μαλλιά της κέφαλος μου…μπερδεύτηκε το μυαλό μου. Δεν μπορώ να το ερμηνεύσω, δηλ. οι υπεύθυνοι, αυτοί που χειρίζονται αυτά τα πράγματα, οι διάφορες επιτροπές, τι ρόλο διαδραματίζουν; Πόση ευθύνη έχουν; Πριν από λίγο καιρό αναζητώντας κάποια έγγραφα, βρήκα μια δήλωση που έκανα στην Επιτροπή προσφύγων ύστερα από δική τους προτροπή , στα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς μας , στην οποία έγραψα τα πράγματα που περιείχε το σπίτι μας στην Κυθρέα, το οποίο ήταν διώροφο με νέα δωμάτια και δυο μεγάλους ηλιακούς. Διερωτώμαι γιατί μας έβαλαν να τα γράψουμε και ειλικρινά δεν βρίσκω απάντηση. Συμπωματικά εκείνες τις μέρες είδα στην τηλεόραση, σε μια εκπομπή στην οποία μιλούσε μια απλοϊκή γυναίκα, πρόσφυγας από ένα μικρό χωριό της Κερύνειας και είπε.
«Το χωριό μας ήταν μικρό και ήμασταν φτωχοί. Μέναμε σ’ένα δίχωρο δωμάτιο μεγάλο με στύλο ξύλινο στην μέση, με τον άντρα μου και τα τέσσερα παιδιά μας(3 κόρες και ένα γιο). Δίπλα είχαμε μια παράγκα και βάζαμε τα γαϊδουριά μας.
Δουλεύαμε εργάτες στα κτήματα, στις ελιές, στα τεράτσια, στο θέρος. Γίναμε πρόσφυγες μας έδωσαν σπίτι, στην Λευκωσία, βρήκαμε δουλειές, μεγαλώσαμε τα παιδιά μας, παντρέψαμε τις κόρες μας και τους δώσαμε και από ένα σπίτι. Έχω τέσσερα παιδιά στην χώρα».
Ακούγοντας τα όσα ανέφερε, είπα μπράβο, πολύ καλά έκαναν και την βοήθησαν.
Σε εμένα έδωσαν δάνειο 10 χιλιάδες λίρες για να κτίσω το σπίτι μου και μου επιχορήγησαν το επιτόκιο. Δόξα το Θεό, το πλήρωσα με στο μήνα στο ΣΤΕΛΜΕΚ από το μισθό μου και φρόντισαν βέβαια να τον αποκόψουν και αυτόν στο πλαίσιο των περικοπών που έκαναν στους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων μετά την τούρκικη εισβολή. Σήμερα το σπίτι που έκτισα με χίλια βάσανα και οικονομίες όχι βέβαια, με τις 10 χιλιάδες λίρες του δανείου, υπέστη φθορές. Υποτίθεται ότι σε βοηθούν να το επιδιορθώσεις με κάποια επιχορήγηση. Ψίχουλα βέβαια και αφού μεσολαβήσει κάποιος. Εύστοχα η βουλευτής του ΑΚΕΛ κ. Σκεύη Κουκουμά επεσήμανε σχετικά με τα βοηθήματα τους στους πρόσφυγες.
«Οι υπηρεσίες δίνουν ψύχουλα στους πρόσφυγες και τους έχουν καταντήσει ζητιάνους». Μερικοί που δεν είχαν σχεδόν τίποτα πριν από την εισβολή, τους έδωσαν πολλά και καλά έκαναν. Εκείνη που είχαν πολλά και δεν τους έδωσαν, καλά να πάθουν; Τι να πούμε για εκείνους που έκλεψαν το κράτος με… διπλοπροσωπία και δεν τιμωρούνται; Τι να πούμε επίσης, για εκείνους οι οποίοι ήταν πλούσιοι και τους έδωσαν εκατομμύρια η αρχή της ίσης κατανομής βαρών δεν πρέπει να παραβιάζεται άλλο…
