Ημέρα μνήμης, τιμής και δέσμευσης ότι η Κύπρος δεν θα εγκαταλείψει την τύχη των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής το 1974, ήταν η χθεσινή, 29η Οκτωβρίου, η οποία έχει καθιερωθεί, με απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων, ως Ημέρα Μνήμης των Αγνοουμένων.
Στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, τελέστηλε το μνημόσυνο πεσόντων και αγνοουμένων της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας, προϊσταμένου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεώργιου, ενώ αναπέμφθηκε και δέηση για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
Εν συνεχεία πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Αιχμαλώτων Πολέμου του 1974 στην Αγλυτζιά παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι σαράντα επτά συμπατριώτες μας αιχμαλωτίστηκαν το καλοκαίρι του 1974 σύμφωνα με τα αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άμαχοι πολίτες και οι μισοί περίπου από αυτούς μεταφέρθηκαν στα μπουντρούμια της Τουρκίας.
Πριν τα αποκαλυπτήρια τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για τους αγνοουμένους.
φειλόμενος φόρος τιμής το Μνημείο
“Η ανέγερση, λοιπόν, του Μνημείου Αιχμαλώτων του Πολέμου του 1974 εδώ στην Αγλαντζιά είναι ένας οφειλόμενος φόρος τιμής σε όλους αυτούς που έζησαν περισσότερο ενδεχομένως από πολλούς άλλους τη λαίλαπα του πολέμου. Σε όλους αυτούς που έχουν συλληφθεί ως αιχμάλωτοι κατά τη διάρκεια της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974 ή ως άμαχοι πολίτες στους τόπους διαμονής και εργασίας τους και που βίωσαν όλη τη βαρβαρότητα της τουρκικής εισβολής”, ανέφερε στον χαιρετισμό του ο κ. Χριστοδουλίδης.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας λέγοντας: “Είναι δύσκολες οι ώρες που ζούμε και πάλι στη γειτονιά μας και αυτές οι δύσκολες ώρες εμάς ως Κύπριους πολίτες μας οδηγούν να ανασύρουμε ακόμη περισσότερο από τη λήθη του χρόνου στις θύμησές μας, τις μαύρες ημέρες που βιώσαμε ως λαός το καλοκαίρι του 1974. Και αυτές οι θύμησες είναι και που μας καλούν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, όσες μας αναλογούν τουλάχιστον, και πάντοτε στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας ως χώρα, για τη διασφάλιση της ειρήνης, για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής από όπου κι αν προέρχεται, όποια γλώσσα κι αν μιλά, ό,τι χρώμα κι αν έχει. Ο λαός μας γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει δυστυχία πολέμου”.
Σαράντα εννέα χρόνια κατοχής και στερήσεων
Σαράντα εννέα χρόνια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και η Κύπρος βρίσκεται ακόμα υπό κατοχή, οι πρόσφυγες αναμένουν καρτερικά την επιστροφή στα σπίτια τους και οι προσπάθειες για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων συνεχίζονται.
“Σαράντα εννέα χρόνια κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους με τους πολίτες τούτου του τόπου να στερούνται βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, 49 χρόνια, σχεδόν μισός αιώνα. Η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας, δεν μπορεί να είναι η λύση του Κυπριακού. Είναι ακριβώς για αυτό τον λόγο που από την πρώτη στιγμή εργαζόμαστε για επανέναρξη ουσιαστικών συνομιλιών από εκεί που διακόπηκαν το καλοκαίρι του 2017. Ουσιαστικών συνομιλιών που θα οδηγήσουν στην επίλυση του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, στη βάση των αρχών και αξιών της ΕΕ. Και πραγματικά ελπίζω ότι η απόφαση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να προχωρήσει με τον διορισμό μιας προσωπικότητας σε συνέχεια και των δικών μας προσπαθειών προς αυτή την κατεύθυνση θα ανοίξει τον δρόμο που θα μας οδηγήσει στην επίλυση του Κυπριακού και ευελπιστώ ότι τις επόμενες των ημερών θα έχουμε τη σχετική ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα που, ως Κυπριακή Δημοκρατία, έχουμε ήδη δώσει τη συγκατάθεσή μας από την προηγούμενη βδομάδα”.
Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα το θέμα των Αγνοουμένων παραμένει μια ανοιχτή πληγή για τους Κύπριους. Η Κύπρος παραμένει δεσμευμένη στην συνέχιση των προσπαθειών για την διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων, μεταξύ άλλων με τη στήριξη του έργου της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους στην Κύπρο, τερματίζοντας την αβεβαιότητα που βασανίζει τις οικογένειές τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
“Οι καιροί είναι δυστυχώς δύσκολοι. Η παγκόσμια κοινότητα και η γειτονιά μας συγκεκριμένα συγκλονίζεται από ένα ακόμη πόλεμο, ακόμη μια δίνη στον στρόβιλο της οποίας κλυδωνίζεται η ειρήνη, η ανθρωπότητα η ίδια. Ο πόλεμος όπου κι αν συμβαίνει αφορά όλους μας, ο ανθρώπινος πόνος και η οδύνη του πολέμου είναι ευθύνη όλων μας, γι’ αυτό και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ήδη ενεργήσει ως το κράτος μέλος της ΕΕ που βρίσκεται γεωγραφικά πιο κοντά στο σημείο συγκρούσεων, με άριστες σχέσεις με όλα τα γειτονικά κράτη, έτσι ώστε να βοηθήσουμε πρώτα και πάνω απ΄ όλα τον άμαχο πληθυσμό. Και είναι άξιον αναφοράς το γεγονός ότι τόσο η Διεθνής Κοινότητα, η ΕΕ όσο και τα εμπλεκόμενα μέρη στην κρίση αναγνωρίζουν και χαιρετίζουν την πρωτοβουλία και τον ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε και ελπίζω τις επόμενες μέρες να καταφέρουμε αξιοποιώντας τους λιμένες της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποστείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Είναι μέσα από τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες που αναβαθμίζεται και ο ρόλος της χώρας μας τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο ευελπιστώντας μέσα και από τέτοιες δράσεις να ενισχυθεί και η προσπάθειά μας για επίλυση του Κυπριακού. Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ στους ανθρώπους που το 1974 ήταν αιχμάλωτοι και υπέφεραν τα πάνδεινα στον ανήλεο ιστό της αιχμαλωσίας με όλες τις προεκτάσεις των όσων έζησαν και βρίσκονται σήμερα μαζί μας. Και να μην ξεχνάμε ότι αυτά που έζησαν το 1974, 49 χρόνια μετά τα κουβαλούν ακόμη μαζί τους. Δεν θα σας δώσω άλλη μια δέσμευση, θα σας δώσω μόνο μια υπόσχεση συνειδητή από τα βάθη της καρδιάς μου και του χρέους που νιώθω απέναντί σας ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που υπάρχει λόγω των δικών σας θυσιών. Είμαι δίπλα σας όχι μόνο για να συμμετέχω σε τελετές που είναι πάρα πολύ σημαντικές, αλλά για να βρούμε μαζί λύσεις στα θέματα που σας απασχολούν, στα πολύ εύλογα αιτήματά σας. Το νιώθω πολύ έντονα, εσείς είστε ο λόγος που σήμερα υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία και είναι ελάχιστη υποχρέωση της Πολιτείας και εμένα προσωπικά το να πράξουμε τα δέοντα, τα ελάχιστα απέναντί σας”, είπε κλείνοντας τον χαιρετισμό του ο κ. Χριστοδουλίδης.
