Με μια ανάρτηση του στη προσωπική του σελίδα ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Νεολαίας Κύπρου εξομολογείται πως περνά τις μέρες μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα αφού βρέθηκε θετικός στον ιό. Πιο κάτω η ανάρτηση του αυτουσια :
02 Μαΐου 2021. Κυριακή του Πάσχα. Κατεχόμενος Κορμακίτης.
Αννέττα Μ. Αραούζου. Εγκλωβισμένη. Ετών 85. Ογδόντα πέντε.
Για μόλις δεύτερη φορά στην ζωή της η γιαγιά μου περνά ακόμη ένα Πάσχα μόνη της. Μακρυά από τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τα δισέγγονα της, τα αδέλφια της. Μόνη της εδώ και 14 μήνες. Όλοι μας πάντα ευχόμαστε οι δικοί μας άνθρωποι να περάσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους χαρούμενα, με την οικογένεια τους, χωρίς πόνο, χωρίς λύπη. Ειδικά αυτές τις μέρες. Η δική μου η γιαγιά όμως όχι. Όπως και όλοι οι εγκλωβισμένοι του Κορμακίτη, της Καρπάσιας, του Ριζοκάρπασου.
Οι μοναδικοί εν ζωή Κύπριοι ήρωες και ηρωίδες. Μόνοι τους. Ξεχασμένοι. Από όλους. Από τους εντός και εκτός της κοινότητας. Από το κράτος, από την ηγεσία της κοινότητας, από την πολιτική ηγεσία της χώρας, από τη διεθνής κοινότητα. Δεν τους άξιζε αυτή η μεταχείριση. Μετά από τόσες θυσίες, μετά από πόλεμο και εγκλωβισμό, οι εγκλωβισμένοι βιώνουν ακόμη μια δυσκολία και κανείς δεν κάνει τίποτα απολύτως. Μόνοι τους στο χωριό τους καρτερούν τη δική τους Ανάσταση. Που θα τους ενώσει ξανά με την οικογένεια τους. Καρτερούν να θυμηθεί κάποιος ότι είναι και αυτοί άνθρωποι και έχουν δικαιώματα. Πόσο εύκολο να το λέμε. Ανθρώπινα δικαιώματα. Και πόσο δύσκολο να τα υπερασπιζόμαστε. Ή επιλεκτικά να τα θυμόμαστε.
Είναι και η δική μου δεύτερη φορά που κάνω Πάσχα στη Λευκωσία. Μακρυά από τη γιαγιά μου. Φέτος το Πάσχα με βρήκε θετικό στον ιό και ομολογώ ότι το περνώ πιο δύσκολα από ό,τι φανταζόμουνα. Ωστόσο στις προσευχές μου αυτές τις Άγιες Μέρες είναι μόνο η γιαγιά μου. Θέλω να είναι καλά, να αντέξει, να είναι γερή και δυνατή μέχρι να ανταμωθούμε ξανά. Μέχρι να φιλοτιμηθεί κάποιος να παλέψει για τα δικαιώματα των εγκλωβισμένων και των δικών τους.
Εγκλωβισμένοι. Οι ξεχασμένοι της πανδημίας. Τα πρώτα θύματα της διχοτόμησης.
Εύχομαι να μην ζήσει κανείς αυτό που ζούμε εμείς. Εύχομαι να μην ξαναζήσουμε Πάσχα μακρυά τους.
Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει ανάσταση στα μυαλά όλων μας. Να ενώσει τούντον τόπο. Και να μας δώσει σοφία και νου για το που θα βάλουμε το σταυρό μας στο τέλος του μήνα στην κάλπη. Εύχομαι αυτοί που μας ξέχασαν, εντός και εκτός κοινότητας, να πάρουν τις απαντήσεις τους.
Καλή Ανάσταση σε όλους.
Για εμάς η Ανάσταση αργεί πολύ να έρτει.
