Κάτω από τις τραγικές και περίεργες διεθνείς διπλωματικές συνθήκες και μέσα από μια κοινωνική αποσυναρμολόγηση, γιορτάζουμε φέτος την εθνική μας επέτειο της 1ης Απριλίου 1955. Η λαμπρή αυτή γιορτή μας τιμάται φέτος υπό το καθεστώς της καταπάτησης των αξιών που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των ανθρώπων και με αποκρύφωμα τη διεθνή πανδημία του covit 19. Παρά τις αντίξοες αυτές συνθήκες τιμούμε με εσωτερική και ψυχική μεγαλοπρέπεια την ημέρα της έναρξης της επανάστασης των σκλάβων Ελλήνων του νησιού μας για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και Ένωση της Κύπρου μας με τη μάνα Ελλάδα.
Οι Έλληνες της Κύπρου, πήραμε τη μεγάλη απόφαση αφού εξαντλήσαμε κάθε ειρηνική διαδικασία επί 77 ολόκληρα χρόνια.Η 1η Απριλίου 1955, που οδήγησε τους Έλληνες της Κύπρου στην επανάσταση, ήταν το τελευταίο ορόσημο και αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία των Ελλήνων του νησιού μας. Αποτελεί την πιο γνήσια υπέρβαση ήθους και αρετής και είναι η κορυφαία πράξη προσφοράς και θυσίας για την ελευθερία.
Εϊναι κοσμοϊστορικό γεγονός και αποτελεί πηγή εθνικής ενδυνάμωσης, πηγή εμπνευσης και πηγή εθνικής αγωγής. Εϊνια ο φάρος που μας φωτίζει τον δρόμο των εθνικών μας πεπρωμένων και καθοδηγεί τον νουν και την καρδιά μας. Η 1η Απριλίου 1955, αδελφωμένη με την 25η Μαρτίου 1821, την ημέρα της παλιγγενεσίας του ελληνικού μας έθνους δεν έπαψαν ούτε θα πάψουν να φωτίζουν την πορεία των απανταχού Ελλήνων. Ελληνίδες και Έλληνες.
Η μνήμη μάς μεταφέρει 67χρόνια πίσω και μας τροφοδοτεί με το ακατάλυτο πνεύμα της προσφοράς και της θυσίας, το προαιωνιο πνεύμα του «αμύνεσθαι περί πάτρης», το πνεύμα του Γρηγόρη Αυξενίου και του Κυριάκου Μάτση, το πνεύμα του Λιοπετρίου, των μαρτύρων της αγχόνης και αυτών που ξεψύχησαν στα φρικτά βασανιστήρια και όλων όσων έπεσαν στη μάχη. Μας θυμίζει τον τετράχρονο αγώνα του λαού μας που αγωνίστηκε με πάθος, άντεξε τις κακουχίες, τα βασανιστήρια, τη βαρβαρότητα των αποικιοκρατιών που έφυγαν ηττημένοι. Η μνήμη δεν ξεθωριάζει. Οι καιροί είναι δύσκολοι, όμως δεν έχουμε δικαίωμα να υποκύψουμε. Δεν θα υπογράψουμε την αδικία και δεν θα παραδοθούμε στις πιέσεις των Τούρκων. Απαιτούμε να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής και οι έποικοι.
Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παραμένουμε στις επάλξεις σε ό,τι πιστέψαμε και κάναμε πράξη το 1955 -59.
Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ δεν συνταξιοδοτούνται παρά μόνο μετά θάνατον.
Ζήτω η 1η Απριλίου του 1955
Ζήτω η αθάνατη γενιά του ’55
Ο Θεός ας ευλογεί το έθνος των Ελλήνων
