Για αυτούς θα είναι σίγουρα ένα διαφορετικό Πάσχα. Αυτοί είναι αναγκασμένοι να το περάσουν άλλοι στο κρεβάτι του πόνου και άλλοι στο καθήκον. Είναι οι ασθενείς και οι επαγγελματίες υγείας, στα νοσοκομεία της χώρας που συνεχίζουν να δίνουν μεγάλες μάχες.
Σε ένα από αυτά τους τελευταίους δεκατρείς μήνες, κάποιοι έχουν καταθέσει ψυχή προκειμένου να παρασχεθεί η κατάλληλη νοσηλεία στους ασθενείς, αλλά και να απαλυνθεί η μεγάλη αγωνία τους, που εντείνεται και από το γεγονός ότι δεν μπορούν να έχουν δίπλα τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα για να τους δίνουν κουράγιο.
«Η λύση είναι να προσέχουμε και να προσπαθήσουμε όλοι. Ξέρω ότι είναι δύσκολα, θέλουν όλοι να είναι με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους αυτές τις μέρες. Επειδή φτάνουμε προς το τέλος του τρίτου κύματος, πρέπει όμως να κάνουμε προσπάθεια όλοι. Να αποφύγουμε τις συναθροίσεις και να τηρούμε τα ατομικά μέτρα, δηλαδή να φοράμε μάσκα, να πλένουμε τα χέρια και να κρατάμε απόσταση. Θα πρέπει να τα τηρήσουμε αυτά, διότι αν το κάνουμε πραγματικά πιστεύω πως θα τελειώσουμε πιο γρήγορα», αναφέρει ο Υπεύθυνος του Θαλάμου COVID-19 στο Νοσοκομείο Αναφοράς, παθολόγος Λευτέρης Παπακωνσταντίνου.
Ο γιατρός από τη Θεσσαλονίκη, που εργάζεται στην Κύπρο εδώ και τρεισήμισι χρόνια, μεταφέρει το κλίμα των τελευταίων ημερών, όπου υπάρχει αύξηση στις νοσηλείες, ιδιαίτερα σε νεαρότερες ηλικίες.
«Εδώ στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου, όπως και στα υπόλοιπα νοσοκομεία, είμαστε γεμάτοι σε καθημερινή βάση, δηλαδή αδειάζουν τα κρεβάτια και ξαναγεμίζουν ως το βράδυ. Υπάρχει κόπωση του προσωπικού, αλλά είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση. Έχουμε και ασθενείς 20-30 ετών, αλλά οι πλείστοι είναι από 39 και πάνω. Το δύσκολο είναι στους 50-60 ετών επειδή εκεί έχουμε τις πιο σοβαρές πνευμονίες και κάποιοι χρειάζονται να εισαχθούν στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας», υποδεικνύει ο γιατρός Παπακωνσταντίνου.
Όπως εξηγεί, στο τρίτο κύμα αυξήθηκαν οι νοσηλείες των νέων, επειδή υπήρξε μεγάλο ποσοστό εμβολιασμών στους άνω των 70 ετών. «Για τους εμβολιασμούς που γίνονται τώρα, περιμένουμε αποτέλεσμα από τους επόμενους μήνες. Θα συμβάλει και το lockdown, αλλά είναι και θέμα ανοσίας. Στο δεύτερο κύμα είχαν μολυνθεί πολλοί από τα γηροκομεία, ήταν δύσκολη η κατάσταση επειδή ήταν ηλικιωμένοι και είχαμε και περισσότερους θανάτους. Τώρα όμως, έχουμε λίγο περισσότερους διασωληνωμένους, αλλά επειδή είναι πιο νέοι, δεν έχουμε τόσους πολλούς θανάτους».
Οι εξουθενωμένοι επαγγελματίες υγείας
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, έχουν εξουθενωθεί σωματικά και ψυχολογικά, αφού παλεύουν εδώ και μήνες με τη νόσο. «Είναι πολύ ψυχοφθόρο για τους επαγγελματίες υγείας, ειλικρινά, επειδή είναι παρατεινόμενο» αναφέρει ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος εργάζεται ασταμάτητα στον θάλαμο covid, τους τελευταίους 7 μήνες. «Το τρίτο κύμα είναι και το πιο μεγάλο, κοντεύουμε τώρα δύο μήνες. Είναι πολλές εβδομάδες. Εκτιμούμε ότι θα συνεχιστεί για περίπου ένα μήνα ακόμα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα πάμε καλά μετά».
Ο φόβος των ασθενών
Αυτό που δεν έχει αλλάξει στα τρία κύματα της πανδημίας, είναι η αγωνία και ο φόβος των ασθενών που εισέρχονται στο Νοσοκομείο Αναφοράς, που θέλουν συνεχώς να μαθαίνουν για την πορεία της υγείας τους.
«Όλοι οι ασθενείς έχουν την ίδια αγωνία. Μας ρωτούν πόσες μέρες θα νοσηλευτούν, τι θεραπεία θα κάνουν. Θέλουν να γνωρίζουν. Ένα σημαντικό θέμα είναι ότι οι ασθενείς δεν μπορούν να δουν τους δικούς τους. Αυτούς που δεν μπορούν, προσπαθούμε να τους φέρνουμε σε επαφή με βιντεοκλήσεις με την οικογένειά τους. Το νοσηλευτικό προσωπικό που χειρίζεται αυτά τα θέματα, κάνει πραγματικά ότι μπορεί καλύτερο».
Είναι αμέτρητα τα γράμματα ευγνωμοσύνης από τους ασθενείς προς τους επαγγελματίες υγείας στο Νοσοκομείο Αναφοράς, που πλέον ονομάζεται Νοσοκομείο της Ανθρωπιάς λόγω της προσέγγισης του προσωπικού.
«Μας αφήνουν γράμματα οι ασθενείς και μας ευχαριστούν. Αυτό μας δίνει πολύ μεγάλη δύναμη για να συνεχίζουμε, επειδή είναι ψυχοφθόρο για μας. Οι έπαινοι των ασθενών μας δίνουν πραγματικά μεγάλη δύναμη και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ».
Οι πρωτόγνωρες εικόνες του τελευταίου χρόνου στο Νοσοκομείο Αναφοράς, θα μείνουν για πάντα στη μνήμη των γιατρών και νοσηλευτών, όπως λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου. Πώς να μην μείνουν άλλωστε.
«Είναι ένα σύνολο εικόνων, δεν μία μόνο, που θα μας μείνουν για πάντα…. Οι εικόνες όπου μπαίνουν στο νοσοκομείο οι άνθρωποι και ταχυπνοούν, έχουν δύσπνοια και θέλουν οξυγόνο, που περιμένουν από μας να ακούσουν ένα καλό λόγο για το πως πάει η κατάστασή τους και πότε θα βγουν… Όπως φυσικά και στο δεύτερο κύμα, όταν είχαμε τους κλινήρεις που κάναμε ότι μπορούσαμε αλλά δεν μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε. Ήταν στο τελικό στάδιο, οι τελευταίες τους μέρες και ώρες…».
