Ο Άγιος Δημητριανός έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεόφιλου (829 – 843 μ.Χ.). Γεννήθηκε στο χωριό Συκά της επαρχίας Κυθρέας (γύρω στο 834 μ.Χ.) από πατέρα ιερέα και μητέρα ευσεβή και φιλόθεο. Νυμφεύθηκε με κόρη ευγενή και χριστιανή, η οποία σύντομα απέθανε. Ακολούθως, αποφάσισε την ολοκληρωτική αφοσίωση στο Θεό μέσω της οδού του Μοναχισμού. Εκάρη Μοναχός, αφιερώνοντας, με αγάπη και θείο πόθο, τα πάντα στην Εκκλησία και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Χύτρων Ευστάθιο, τον οποίο αργότερα διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο.
Πράος, ευπρόσιτος και θαρραλέος, διακριτικός, κυριολεκτικά ισχυρός πνευματικός ηγέτης, ο Επίσκοπος Δημητριανός ενέπνεε το Χριστεπώνυμο πλήρωμα με ασφάλεια. Είδε τους βαρβάρους, όπως αναφέρει το συναξάρι του, να αιχμαλωτίζουν το ποίμνιό του και να το μεταφέρουν στη Βαβυλώνα. Ο επίσκοπος Χύτρων ακολούθησε το λαό του στην εξορία και την αιχμαλωσία και κατόπιν, με τις δεήσεις και τις αγρυπνίες του, ο Θεός ελευθέρωσε το λαό του κι όλοι μαζί, λαός και επίσκοπος, επέστρεψαν στην Κύπρο.
Παρακίνησε τους χριστιανούς να κτίσουν τη νέα Κυθρέα από τον Κεφαλόβρυσο μέχρι νότια στον κάμπο της Μεσαορίας. Και τούτο για προφύλαξη από τους πειρατές και άλλους εχθρούς, που είχαν οπτική επαφή από την Αμμόχωστο με την αρχαία πολιτεία των Χύτρων.
Απέθανε οσιακά και σε βαθιά γεράματα, αφήνοντας ιερή παρακαταθήκη στους επιγόνους του, ως λαμπρός ποιμενάρχης της επισκοπής Χύτρων, η οποία γέννησε και άλλους αγίους Ιεράρχες, όπως τον Άγιο Πάππο, τον Άγιο Αθανάσιο, τον Άγιο Φωτεινό και τον Άγιο Σπυρίδωνα, οι οποίοι έλαβαν μέρος σε Οικουμενικές Συνόδους και υπέγραψαν τα Πρακτικά και τις Αποφάσεις αυτών.
