Με περισσή ευλάβεια και ιεροπρέπεια, τιμούν απόψε οι απανταχού της γης χριστιανοί «τῆς ἐγκρατείας τὸν λύχνον τὸν ἄσβεστον, τὸν φωστῆρα τῶν Μοναζόντων τὸν διαυγέστατον, τῆς ἀγάπης φρυκτωρίαις λελαμπρυσμένον, τὸν πύργον τὸν ἀκλόνητον τῆς ὑπομονῆς, τὸ ἔρεισμα καὶ σθένος, τῶν ἰαμάτων τὸν θησαυρόν, τὸν πολιστὴν τῆς ἐρήμου», όσιο Σάββα τον ηγιασμένο.
Το εσπέρας τής Παρασκευής, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Σάββα τού Ηγιασμένου, Εξαρχία τού Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Κύπρο, στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος τού Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Νιτρίας κ. Νικοδήμου, παρουσίᾳ αρκετών πιστών, που από νωρίς προσέρχονταν με πόθο, για να ζητήσουν την βοήθεια τού μεγάλου αυτού οσίου τής Εκκλησίας μας.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο εφημέριος τού Ναού, αρχιμ. Διονύσιος Χαριτάκης, ο οποίος ανέφερε ανάμεσα σε άλλα πως «εκείνος που αμέσως κατάλαβε και «οσφράνθηκε» τον Όσιο Σάββα, που είδε την προχωρημένη πνευματική του κατάσταση, ήταν ο μέγας όσιος Ευθύμιος.
Η έγνοια του, λόγω του μεγάλου πόθου του για τον Θεό, ήταν πώς να προχωρεί πνευματικά. Κι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί κάθε τι που παρουσιαζόταν στον δρόμο του. Για να χρησιμοποιήσουμε την εν προκειμένω έκφραση του Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου, μεγάλου αγίου της εποχής μας, ο όσιος Σάββας ζούσε και λειτουργούσε στον κόσμο ως μέλισσα που συλλέγει τον καλό καρπό, και όχι ως μύγα, που επιζητεί πάντοτε την ακαθαρσία. Μία τέτοια αγιασμένη ζωή, σαν του αγίου Σάββα, ακολουθώντας δηλαδή το πρότυπο του Χριστού και των Αποστόλων, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να εξακτινωθεί και να γίνει ιεραποστολικό πυρ.
Οι συμμοναστές του, όπως και ο λοιπός κόσμος που τον γνώρισε, κυρίως με το παράδειγμά του, αλλά και με τον λόγο του άλλαζαν και μεταστρέφονταν. Πολλοί μάλιστα εγκατέλειπαν την ενασχόλησή τους με τα πράγματα του κόσμου και γίνονταν μοναχοί.
Έγινε μάλιστα και καθηγητής πολλών μοναχών, κι όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη, δύο φορές έστειλε πρεσβευτές προς τον βασιλιά Αναστάσιο και προς τον Ιουστινιανό, καθώς τον παρακάλεσαν γι’ αυτό οι κατά καιρούς πατριάρχες των Ιεροσολύμων. Έφθασε στο ακρότατο της κατά Χριστόν ηλικίας και σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών εξεδήμησε προς τον Κύριο».
Τέλος, έγινε η περιφορά τής εικόνος τού αγίου περιμετρικά τού ναού.
