Ξέρετε πως ονομάζεται το κράτος πρόνοιας για τους νέους γονείς; Γιαγιά-παππούς ονομάζεται.
Γιατί αυτό το δίπτυχο είναι το ισχυρότερο στήριγμα όλων όσων θελήσουν να αποκτήσουν παιδιά στο νησί μας. Και αλλοίμονο σε όσες και όσους δεν διαθέτουν γιαγιά-παππού. Μα ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ζούμε σε μια χώρα που εδώ και χρόνια καταλαμβάνει ιδιαίτερα ψηλές θέσεις στις παγκόσμιες κατατάξεις υπογεννητικότητας με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε ένα κράτος γερόντων. Αυτή η δημογραφική γήρανση προκαλεί πολλά προβλήματα κοινωνικά, οικογενειακά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά ασφαλιστικά, κ.ά. που θα προσλάβουν εκρηκτικές διαστάσεις στις προσεχείς δεκαετίες.
Ασφαλώς, θα ανέμενε κανείς ότι αυτό θα έκρουε άμεσα το καμπανάκι κινδύνου της Πολιτείας ώστε να αναχαιτίσει αυτό το φαινόμενο. Αντ΄αυτού, η απόκτηση έστω και ενός παιδιού στην Κύπρο αποτελεί μια θαρραλέα απόφαση, καθώς ελάχιστες είναι οι υποστηρικτικές δομές και υποδομές.
Προσωπικά είχα την τύχη και την ευλογία να αποκτήσω τα τελευταία χρόνια δύο αγόρια. Αλλά από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα ότι το κράτος μας εδώ και χρόνια έχει «ξηπαιθκιώσει». Διότι στην εποχή μας, η απόκτηση παιδιού, από τη σύλληψη μέχρι και τη γέννηση του, συνοδεύεται από πολλά έξοδα. Αντί λοιπόν το κράτος να στέκεται αρωγός σε αυτή την πολυέξοδη φάση της ζωής ενός ζευγαριού, αρκείται να προσφέρει κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας, ως επίδομα, το 72% του εβδομαδιαίου μέσου όρου των βασικών ασφαλιστικών αποδοχών της μητέρας κατά το προηγούμενο έτος εισφορών. Μάλιστα, τουλάχιστον σε μένα και στις δυο φορές που γέννησα, το επίδομα αυτό μου καταβλήθηκε ένα τρίμηνο μετά τον τοκετό.
Για αυτό θα πρέπει άμεσα:
- Να εφαρμοστεί διαδικασία γρήγορης καταβολής του επιδόματος.
- Να αυξηθεί το ποσό που λαμβάνεται από τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις από το 72% των αποδοχών που είναι σήμερα στο 100% όπως στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες.
- Να αυξηθεί η περίοδος διάρκειας της πληρωμένης άδειας μητρότητας από τις 18 εβδομάδες που είναι σήμερα. Ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στις 20 εβδομάδες.
- Να εφαρμοστεί και στην Κύπρο το σύστημα ευέλικτης εργασίας εκεί και όπου είναι εφικτό για νέους γονείς.
Και έρχεται η μέρα που πρέπει να αφήσεις το βρέφος και να επιστρέψεις πίσω στην εργασία σου. Που αφήνεις αυτό το πλασματάκι; Αν υπάρχει γιαγιά-παππούς, σώθηκες. Δωρεάν άφθονη αγάπη, στοργή και απεριόριστος χρόνος φύλαξης. Σε διαφορετική περίπτωση τί κάνεις; Ψάχνεις για βρεφοκομικούς σταθμούς. Υπάρχουν δημόσιοι, φθηνοί βρεφοκομικοί σταθμοί; Ασφαλώς και όχι. Υπάρχουν μόνο λίγοι, ιδιωτικοί στους οποίους πρέπει να καταβάλλεις ένα σεβαστό, αξιοσέβαστο θα έλεγα καλύτερα, ποσό ώστε να αφήνεις το παιδί για όσες ώρες εργάζεσαι, ίσως και λιγότερες. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και στο επόμενο στάδιο, αυτό του νηπιαγωγείου.
- Για αυτό και το κράτος οφείλει να βοηθήσει στην αύξηση των βρεφοκομικών σταθμών και νηπιαγωγείων καθώς και στην επέκταση των ωρών λειτουργίας τους, έτσι ώστε να βοηθηθούν σημαντικά οι εργαζόμενοι γονείς.
Τα χρόνια γρήγορα περνούν και έρχεται η στιγμή που τα παιδιά ξεκινούν τη φοίτηση στα δημόσια δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Εκεί είναι που το δίδυμο γιαγιά-παππούς «χτυπάει ρέστα». Γιατί, πόσοι γονείς έχουν τη δυνατότητα να σχολνάνε η ώρα 1:00 μ.μ για να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολείο και να τα προσέχουν το απόγευμα; Πόσοι μπορούν να τους πηγαινοφέρνουν σε φροντιστήρια και άλλες απογευματινές δραστηριότητες;
Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να ανοίξει επιτέλους η συζήτηση για το Ολοήμερο σχολείο για όλους. Ένα ενιαίο ολοήμερο δημόσιο σχολείο, με την συμμετοχή όλων των παιδιών μέχρι και τις 5:00μμ, με παροχή γεύματος σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο και την βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής σε κάθε σχολείο. Ένα δημόσιο ολοήμερο σχολείο το οποίο:
- να βελτιώνει τις γνώσεις της κάθε μαθήτριας και μαθητή, σε θέματα που παρουσιάζει χαμηλές και ψηλές μαθησιακές αποδόσεις.
- να εισαγάγει τη μάθηση ξένων γλωσσών, ηλεκτρονικών προγραμμάτων, νέες δραστηριότητες σε διάφορους τομείς όπως η Αγωγή Υγείας, η Συναισθηματική Αγωγή, η Σεξουαλική Αγωγή, η Αγωγή του Καταναλωτή, η Κυκλοφοριακή Αγωγή, η Περιβαλλοντική Αγωγή και η Διαπολιτισμική Αγωγή.
- να διδάσκει Αθλοπαιδιές, Χορούς, Θέατρο, Λογοτεχνία, Μουσική και Καλές Τέχνες.
- να εφαρμόζει καινοτόμα προγράμματα για την επίτευξη αριστείας και απόκτηση εξειδίκευσης στους μαθητές.
Μπορεί κάποιοι να με χαρακτηρίσουν ονειροπόλα διαβάζοντας όλα αυτά που προτείνω και θέλω να εφαρμοστούν. Έχω πλήρη αντίληψη ότι το εγχείρημα είναι μεγάλο και δύσκολο. Όμως, όταν υπάρχει όραμα και στρατηγική όλα μπορούν να γίνουν. Και ασφαλώς το άρθρο αυτό επ΄ουδενί δεν έχει σκοπό να τρομοκρατήσει οποιοδήποτε θέλει να γίνει γονιός. Τουναντίον, η απόκτηση παιδιών είναι ότι πιο μαγικό μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου. Η ζωή γεμίζει με μια άνευ ορίων αγάπη που σου δίνει τη δύναμη να ξεπερνάς όλα τα προβλήματα.
Της Ρένας Γιαβάση
Υποψήφια βουλεύτρια ΕΔΕΚ, Λευκωσίας
