Η ηττοπάθεια πρέπει να τελειώσει.
Ο διεθνολόγος Σταυρος Καλεντεριδης σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη στον pentadaktylo.online ,αναλύει τις διεθνής εξελίξεις , την επιθετικότητα της Τουρκίας και την κρίση στο Συριακό. Παράλληλα στέλνει το μήνυμα ότι ο Ελληνισμός δεν σηκώνει άλλες υποχωρήσεις. Η νοοτροπία της ήττας , τονίζει , πρέπει να τελειώσει.
Κ. Καλεντερίδη, το θέμα της Συρίας που είναι και πρόσφατο, πώς επηρεάζει τις διεθνείς σχέσεις, κυρίως του ελληνισμού;
Κατ’ αρχάς, το σημαντικότερο εδώ πέρα που πρέπει να δούμε και να πάρουμε σαν μάθημα είναι η αποφασιστικότητά του Ερντογάν, η οποία ήταν εκπεφρασμένη μήνες τώρα σχετικά με την εν λόγω επέμβαση. Μια αποφασιστικότητα που την έφερε ως έως τέλους. Δεν υπήρξε μπλόφα. Κυριολεκτούσε όταν έλεγε πως «θα εισβάλω, ακόμα κι αν δεν έχω στήριξη των μεγάλων δυνάμεων». Προφανώς, κατάφερε να αποκτήσει την άδεια τους και των δυο μεγάλων δυνάμεων, και της Ρωσίας και της Αμερικής, που εμπλέκονται στην περιοχή. Αυτή η αποφασιστικότητα είναι ένα πολιτικό κεφάλαιο για τη Τουρκία. Ένα πολιτικό κεφάλαιο, αφενός για τον Ερντογάν συγκεκριμένα, αφενός στο ιστορικό της χώρας του και της κρίσης που αντιμετωπίζει και πολιτικά και οικονομικά, και αφετέρου για τις διεθνείς σχέσεις, διότι καθίσταται με αυτή την επιχείρηση τώρα εναντίον όλων ουσιαστικά. Βλέπουμε τη διεθνή κοινή γνώμη, όπου η κατακραυγή της είναι απόλυτη, και εναντίον, θεωρητικά των μεγάλων δυνάμεων, εξαρχής που ήταν αρνητικές. Ο Ερντογάν βλέπουμε ότι, πλέον, είναι ο ηγέτης της περιοχής, ο οποίος είναι αποφασιστικός, δεν μπλοφάρει, πραγματοποιεί τις απειλές του και αυτό, όχι απλά είναι μάθημα για την Ελληνισμό, αλλά μας δίνει το μήνυμα ότι έπρεπε από «χθες» να επενδύουμε στην αποτρεπτική μας ισχύ απέναντι στην Τουρκία. Αυτό είναι το μάθημα. Είναι σαφές ότι η Τουρκία μπορεί να «χορεύει» ένα χορό περίτεχνα, ανάμεσα σε δυνάμεις. Ίσως να μην είχαν εκτιμήσει τέτοιες ικανότητες του Ερντογάν. Απέδειξε ότι μπορεί να το κάνει με επιτυχία και αυτό πρέπει να το συμπεριλάβουν στο σκεπτικό τους οι ηγεσίες Λευκωσίας – Αθήνας από εδώ και πέρα.
Τα Ελληνοτουρκικά είναι πάντα στο προσκήνιο. Θεωρείτε ότι αλλάζει κάτι και από τη δική μας πλευρά, κυρίως, ή ένα από τα ίδια;
Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί. Είχαμε μια θετική εξέλιξη. Είδαμε την ελληνική κυβέρνηση να καταδικάζει τη μονομερή αυτή εισβολή της Τουρκίας σε μια ξένη κυρίαρχη χώρα, που είναι μια μεγάλη κίνηση για την Ελλάδα, ίσως και απίστευτη θα έλεγε κάποιος ουδέτερος αναλυτής. Παρόλα αυτά, έχουμε αντίστοιχα αρνητικές κινήσεις, οι οποίες δεν είναι τόσο επικοινωνιακές, γιατί πρέπει να είμαστε λίγο καχύποπτοι με τα επικοινωνιακά που εξυπηρετούν συγκεκριμένους λόγους. Τα ουσιαστικά είναι η απουσία των F 16 στην Κύπρο, έτσι που όλα τα προηγούμενα χρόνια, με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ τα F 16 δεν ήταν παρόν, όπως επίσης οι δηλώσεις του ΥΠΕΞ στην Ουάσιγκτον, όπου εκεί φαίνεται ότι υπάρχουν συζητήσεις για το Αιγαίο, το οποίο, τα ζητήματα αυτά της διαχείρισης του Αιγαίου και της όποιας λύσης μπορεί να βρεθεί, από ότι φαίνεται θα είναι λύση που δε θα έχει τα εθνικά συμφέροντα στο προσκήνιο. Δηλαδή, τα Ελληνοτουρκικά, εάν οδηγηθούν σε μια λύση που θα είναι καταστροφική για τον Ελληνισμό, μόνο λύση δε μπορεί να ειπωθεί. Τα δείγματα γραφής, αν και πρέπει να δώσουμε ακόμα κάποιο χρόνο στην ελληνική κυβέρνηση, μέχρι στιγμής είναι αρνητικά από δηλώσεις που δεν ακούστηκαν και από κινήσεις που φαίνονται. Από δηλώσεις που ακούστηκαν έχουμε θετικές απόψεις, αλλά αυτές είναι πιο πολύ, ίσως επικοινωνιακές.
Το κεφάλαιο ΑΟΖ; Πόσο σημαντικό είναι; Ποια η παράμετρος, πόσο βαρύτητα έχει σε αυτές τις τελευταίες εξελίξεις;
Τεράστια. Νομίζω ότι ένα δείγμα γραφής θετικό της κυβέρνησης θα ήταν εάν προχωρούσε σε οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ξέρετε όπου έχω βρεθεί σε συζητήσεις, κανείς δε μου έχει αιτιολογήσει γιατί αυτό δεν έχει γίνει ακόμα. Δεν μπορεί κανένας πολιτικός, ο οποίος μπορεί να εγείρει έστω μισό επιχείρημα για πιο λόγο δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Κανένα επιχείρημα δεν υπάρχει. Προφανώς δεν επιτρέπεται. Από ποιους δεν επιτρέπεται; Γιατί δεν επιτρέπεται; Εάν η χώρα μας είναι κυρίαρχη χώρα, εάν δεν είναι κλπ.
Υπάρχει και η φιλοσοφία που λέει, ότι εσείς τα λέτε αυτά, δηλαδή όταν λέω εσείς, εννοώ η πολιτική σκέψη. Πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι για να μην έχουμε όλες αυτές τις εντάσεις; Να υπάρξει συμβιβασμός;
Κοιτάξετε, το χαμήλωμα των τόνων ξεκίνησε από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι και σήμερα. Δεν είναι κάτι πρόσφατο, το οποίο δοκιμάζεται για να δούμε πως θα πάει. Και το λέω αυτό γιατί τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ Ατατούρκ, τον σφαγέα των σφαγέων, των δάσκαλο των Ναζί για Νόμπελ Ειρήνης. Αυτή η νοοτροπία, μας φέρνει παθήματα δεκαετιών. Είναι η ίδια νοοτροπία που οδήγησε στη Βέρνη. Υπάρχει μια ηττοπαθής, παραχωρητική νοοτροπία και σκεπτικό, που θα οδηγήσουν σε απώλειες του Ελληνισμού. Μπορεί να είναι σταδιακές και να μην έχουμε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μας από τη μια μέρα στην άλλη και να μεταφέραμε το «τέλος», αν θέλετε, αν τολμάμε να πούμε αυτή τη λέξη, και στις επόμενες γενιές. Αυτό δεν είναι λύση, όμως. Δε θέλουμε το «τέλος». Η χώρα είναι δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή και αυτό είναι σαφές. Το να έχεις μια αποτρεπτική δύναμη δε σε καθιστά επιθετικό. Σε καθιστά ικανό στο να δώσεις ένα μήνυμα στην αντίπαλη ιμπεριαλιστική στρατοκρατούμενη και φασιστική Τουρκία, ότι εάν τολμήσεις να αποψιλώσεις την κυριαρχία από οποιοδήποτε σημείο στο χάρτη, το πλήγμα που θα σου επιφέρουμε θα είναι μεγαλύτερο σε κόστος από αυτό που νομίζει ότι θα κερδίσεις. Αυτό, η αποτροπή δηλαδή, που έχει να κάνει και με τα εξοπλιστικά, με το πόσο επενδύουμε στην άμυνα, που έχει λεηλατηθεί και παρατηθεί ο τομέας αυτός και πόσο μάλλον στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, είναι ένα κομμάτι στην εξουσία που δεν υπάρχει. Η Τουρκία είναι το μοναδικό κράτος που έχει καταστήσει τον αναθεωρητισμό σε εθνική ιδεολογία. Όταν το σκεφτούμε αυτό, είναι απίστευτο. Είναι το μοναδικό κράτος και τον έχουμε γείτονα μας. Και είμαστε «περικυκλωμένοι» αν θέλετε, κι από άλλες εχθρικές δυνάμεις στην περιοχή . Έτσι, λοιπόν, η χώρα μας θα έπρεπε να επενδύσει στην αποτρεπτική τακτική, κάτι που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία ισχύος στην περιοχή και για την Ελλάδα και για την Κύπρο.
