Επίθεση κατά του ΑΚΕΛ με αφορμή το θεατρικό έργο «1958» πυροδότησε την αντίδραση των Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959 οι οποίοι εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση κατά του ΑΚΕΛ.
Μιλούν για προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας για να δικαιολογήσει το κόμμα τη στάση του κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Αυτούσια η ανακοίνωση:
Το ΑΚΕΛ πίσω από θεατρικά έργα
για να δικαιολογήσει την προδοσία του
Το ΑΚΕΛ, συνεχίζοντας την προδοτική του πορεία και το μίσος του που ξεκίνησε από το 1955 εναντίον του απελευθερωτικού μας αγώνα και του αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α., Διγενή, μέσα στα τόσα προσβλητικά και προκλητικά για τον Αγώνα που έχει δαπράξει, προχώρησε τώρα και στη δημιουργία θεατρικού έργου νομίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί για το εγκληματικό του παρελθόν.
Μέσα από το έργο, με τίτλο «1958», το οποίο ηγετικά στελέχη των οργανώσεων των Αγωνιστών έχουμε δει (Ανδρέας Μαϊμαρίδης και Ρογήρος Σιηπιλλής) το ΑΚΕΛ παραποιεί την αλήθεια, επιδιώκοντας να δικαιολογήσει την προδοτική συμπεριφορά κάποιων μελών του και ειδικότερα της ηγεσίας του, γιατί στην ουσία είναι οι ηγέτες του που φέρουν την ευθύνη για τα όσα συνέβησαν.
Βέβαια, ο στόχος τους είναι διπλός. Προσπαθούν, από τη μια να αποσείσουν την προδοσία τους και την ευθύνη που είχε η ηγεσία τους κατά τη διάρκεια του Αγώνα, η οποία δημιούργησε τις ομάδες επαγρύπνησης για να παρακολουθούν τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. και να δίνουν πληροφορίες στους Άγγλους. Από την άλλη, επιδιώκουν να διώξουν τις ενοχές τους από τις πολλές προδοσίες που έκαναν σε βάρος του λαού και της πατρίδας.
Θα παραθέσω ενδεικτικά από τις πολλές επιστολές, μόνο μία που μας απέστειλε δικός μας άνθρωπος, η Ολυμπία Σάββα από το χωριό Μηλιά για τα φρικιαστικά γεγονότα που συνέβησαν στο χωριό της στις 27 Αυγούστου 1958, για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς έκαναν και πώς ενεργούσαν οι εγκάθετοι του ΑΚΕΛ.
Στην επιστολή, στην οποία αναφέρονται και κάποια ονόματα των δραστών, σημειώνεται ότι ομάδα 20 αριστερών όρμησαν στο σπίτι της στις 4.00 το πρωί, με κουνιές και άλλα σίδερα και κτύπησαν τον αδελφό της, και προσθέτει:
«…Αυτοί κτύπησαν τον αδελφό μου και του έβγαλαν το μάτι. Τον άφησαν για σκοτωμένο… Τότε όλοι έφυγαν για την Αγγλία.
Γύρω από το σπίτι τού αδελφού μου είχε δρόμο, είχε άλλα 100 άτομα περίπου, οπλισμένους με ξύλα και με σίδερα που έκοψαν από το κοιμητήριο. Πήγαν και σε άλλα σπίτια και κτυπούσαν τους δεξιούς σε πολλά σπίτια. Κατά τις 10 η ώρα, ένας χωριανός από τους δικούς μας πήγε με άλογο στο χωριό Πηγή και ειδοποίησε μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. και αμέσως ήλθαν στο χωριό μας, τη Μηλιά, με όπλα. Εκεί που ήταν μαζεμένοι οι αριστεροί, έβαλαν τη μικρή κορούλα να πάει να βγάλει τη μάσκα που φορούσε ο μασκοφόρος και (εκείνος) τους είπε φύγετε γιατί θα πυροβολήσω. Δεν άκουσαν, και έτσι την σκότωσαν. Και η άλλη γυναίκα, κι αυτή το ίδιο. Την σκότωσαν διότι πήγε να βγάλει τη μάσκα. Είχε πολλούς εκεί αριστερούς οπαδούς της και πήγε με καμάρι, διότι δεν φοβόταν. Έλεγε εμείς δεν φοβόμαστε κανέναν».
Αλλη μια μαρτυρία, λοιπόν, ότι οι αριστεροί επεδίωκαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα των αγωνιστών. Άλλη μια μαρτυρία για τις προκλητικές και εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος της Ε.Ο.Κ.Α..
Αλλη μια μαρτυρία, λοιπόν, ότι οι αριστεροί επεδίωκαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα των αγωνιστών. Άλλη μια μαρτυρία για τις προκλητικές και εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος της Ε.Ο.Κ.Α..
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, όταν ανήλθε στην προεδρία της Δημοκρατίας, άδραξε την ευκαιρία και διέπραξε το ασυγχώρητο έγκλημα να ανακηρύξει κάποιους προδότες του Αγώνα ως «ήρωες», επειδή ισχυρίστηκε ότι η Ε.Ο.Κ.Α. τους εκτέλεσε εξαιτίας, δήθεν, των φρονημάτων τους ως αριστερών. («Τους δολοφόνησαν οι δολοφόνοι του Γρίβα, γιατί ήταν αριστεροί»). Του είχαμε απαντήσει τότε (13.12.2012) ότι με την απόφασή του αυτή έχει διαπράξει μέγα πολιτικό ιστορικό και εθνικό έγκλημα και στην επιστολή μας προσθέταμε:
«Χωρίς ντροπή χαρακτηρίζετε την πράξη σας ως ‘’πράξη εθνικής συμφιλίωσης’’. Ουαί υμίν… Η απόφασή σας είναι παράνομη, προκαλεί διχασμό και σας αφήνει εκτεθειμένους».
Είπαμε και άλλοτε ότι μπορεί να έγιναν λάθη, αλλά όχι και εσκεμμένα, και σίγουρα όχι εναντίον των αριστερών, γιατί ουδείς εκτελέστηκε για τα φρονήματά του, αλλά για τις πράξεις του.
Στο υπό αναφοράν θεατρικό έργο, στρατευμένο στις ενοχές της τότε ηγεσίας του ΑΚΕΛ, γίνεται λόγος για τον Σάββα Μενοίκου, έναν αριστερό, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, ο οποίος δυστυχώς υπήρξε θύμα της προπαγάνδας του ΑΚΕΛ και προέβη σε πράξεις, οι οποίες έβλαπταν τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.. Θύμωνε στους νεαρούς οι οποίοι έγραφαν συνθήματα και κυνηγούσε τα παιδιά που διένειμαν φυλλάδια. Επίσης έκανε δημοσίως αναφορά στο καφενείο για το ποιοι έριξαν τα φυλλάδια ή έγραψαν συνθήματα. Το δε αποκορύφωμα ήταν το γεγονός ότι κατέβαζε και έσκιζε τις ελληνικές σημαίες που αναρτούσαν οι νεαροί. Παρά ταύτα, η Ε.Ο.Κ.Α. δεν τον χαρακτήρισε προδότη, γιατί τότε θα τον εκτελούσε. (Άλλοι είναι που φρόντισαν να του δώσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό). Αυτό που του έκαναν ήταν μια μορφή τιμωρίας για παραδειγματισμό. Αυτό κάναμε για να συνετίσουμε εκείνους που δεν συμμόρφωνταν με τις οδηγίες της Ε.Ο.Κ.Α.. Για παράδειγμα, μια μορφή τιμωρίας, κυρίως σε γυναίκες, ήταν το ψιλό κούρεμα.
Ο παραδειγματισμός για τον Μενοίκου ήταν να τον δέσουν σε ένα δέντρο. Τότε ο κόσμος άρχισε να τον περιφρονεί. Κάποιοι του έφτυναν, ενώ άλλοι του έριξαν και πέτρες. Όλα έγιναν κάτω από μια φορτισμένη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, ο άνθρωπος πέθανε από ανακοπή καρδίας, όπως επίσημα ανακοίνωσαν οι Εγγλέζοι.
Βεβαίως, αντικρύζοντας τα γεγονότα έπειτα από τόσες δεκαετίες, ίσως πρέπει να δεχτούμε ότι η συγκεκριμένη τιμωρία ήταν σκληρή. Όμως, για να φθάσει η Ε.Ο.Κ.Α. στο σημείο αυτό, σημαίνει ότι ο Μενοίκου είχε ξεπεράσει τα όρια και δεν έπαιρνε από λόγια. Ωστόσο το θέμα πρέπει να το αντικρύσουμε με το πνεύμα της εποχής.
Μεγάλος ο πόνος της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Μάταια αγωνίζονται να λυτρωθούν, αλλά ένα θεατρικό έργο δεν μπορεί να τους σώσει. Το μόνο που καταφέρνουν μέσα στη δύσκολη περίοδο που διατρέχει ο τόπος μας είναι να ενσπείρουν το μίσος ανάμεσα στον λαό, συνεχίζοντας έτσι το καταστροφικό τους έργο.
Κάνουν καλά να φανούν ειλικρινείς και να αποδώσουν τις ευθύνες σε αυτούς που υπήρξαν η αιτία να χάσουν τη ζωή τους κάποιοι άνθρωποι, και την ευθύνη γι’ αυτό είχε η ηγεσία τους. Δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες ούτε θα πούμε σε αυτή τη φάση με αποδείξεις τι έκαναν οι ομάδες επαγρύπνησης, των οποίων η δράση, ιδιαίτερα στην επαρχία Αμμοχώστου, ήταν ακόμα πιο ζημιογόνα. Επισημαίνουμε απλώς το φιάσκο με τη δήθεν σύλληψη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ από τους Άγγλους, την εικονική δραπέτευσή τους από τις φυλακές, και την προκλητική εγκατάσταση του αρχηγού του κόμματος, δραπέτη όντος, στο στόμα του λύκου, το Λονδίνο!
Το ΑΚΕΛ δεν έκανε καμία ουσιαστική προσπάθεια μεταμέλειας, παρόλο που κάποτε παραδέχθηκε κάτω από την πίεση των γεγονότων ότι έκανε λάθος που δεν συμμετείχε στον Αγώνα. Όπως φάνηκε, όμως, αυτό έγινε από σκοπιμότητα γεγονός που απέδειξε με την μετέπειτα συμπεριφορά του: Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπέβαλε έναν κατάλογο από 24 άτομα, ΑΚΕΛικούς, ισχυριζόμενο ότι όλοι εκτελέστηκαν από την Ε.Ο.Κ.Α. ως προδότες «επειδή ήταν αριστεροί». Από αυτούς μόνο τέσσερεις εκτελέστηκαν ως προδότες. Άλλοι τέσσερεις πυροβολήθηκαν κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, και στην επιμονή τους να αφαιρέσουν την προσωπίδα των αγωνιστών. Οι υπόλοιποι ήταν θύματα άλλων καταστάσεων. Μερικοί ήταν θύματα εγκλημάτων, άλλοι από βεντέτες και άλλοι από «γυναικοδουλειές». Επίσης, μερικοί σκοτώθηκαν μετά την Ε.Ο.Κ.Α., το 61 -62.
Είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε ότι η Ε.Ο.Κ.Α. δεν εκτέλεσε αριστερούς, αλλά προδότες, σεσημασμένους συνεργάτες των Άγγλων. Όσο για τους «24 εκτελεσθέντες από την Ε.Ο.Κ.Α. αριστερούς» όπως διατείνεται το ΑΚΕΛ, καλό θα ήταν ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας για να ήταν δίκαιος να τους αναγνώριζε ως θύματα της επαγρύπνησης του κόμματός του.
Μια και μιλούμε, όμως, για τους οπαδούς του ΑΚΕΛ γνωρίζει η ηγεσία και τα μέλη του κόμματος ότι αρκετά μέλη τους ήταν και μέλη της Ε.Ο.Κ.Α.; Γνωρίζουν ότι υπήρξαν μέλη του ΑΚΕΛ που φιλοξενούσαν καταζητουμένους; Γνωρίζουν ότι ένας από τους μεγάλους μας ήρωες ήταν μέλος του ΑΚΕΛ, τον οποίον εμείς τιμούμε;
Σε καμιά ιστορία ανά τους αιώνες δεν παρουσιάζεται ένα τέτοιο φαινόμενο, να ονομάζονται οι προδότες σε ήρωες.
Επίθεση κατά του ΑΚΕΛ με αφορμή το θεατρικό έργο «1958» πυροδότησε την αντίδραση των Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959 οι οποίοι εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση κατά του ΑΚΕΛ.
Μιλούν για προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας για να δικαιολογήσει το κόμμα τη στάση του κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Αυτούσια η ανακοίνωση:
Το ΑΚΕΛ πίσω από θεατρικά έργα
για να δικαιολογήσει την προδοσία του
Το ΑΚΕΛ, συνεχίζοντας την προδοτική του πορεία και το μίσος του που ξεκίνησε από το 1955 εναντίον του απελευθερωτικού μας αγώνα και του αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α., Διγενή, μέσα στα τόσα προσβλητικά και προκλητικά για τον Αγώνα που έχει δαπράξει, προχώρησε τώρα και στη δημιουργία θεατρικού έργου νομίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί για το εγκληματικό του παρελθόν.
Μέσα από το έργο, με τίτλο «1958», το οποίο ηγετικά στελέχη των οργανώσεων των Αγωνιστών έχουμε δει (Ανδρέας Μαϊμαρίδης και Ρογήρος Σιηπιλλής) το ΑΚΕΛ παραποιεί την αλήθεια, επιδιώκοντας να δικαιολογήσει την προδοτική συμπεριφορά κάποιων μελών του και ειδικότερα της ηγεσίας του, γιατί στην ουσία είναι οι ηγέτες του που φέρουν την ευθύνη για τα όσα συνέβησαν.
Βέβαια, ο στόχος τους είναι διπλός. Προσπαθούν, από τη μια να αποσείσουν την προδοσία τους και την ευθύνη που είχε η ηγεσία τους κατά τη διάρκεια του Αγώνα, η οποία δημιούργησε τις ομάδες επαγρύπνησης για να παρακολουθούν τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. και να δίνουν πληροφορίες στους Άγγλους. Από την άλλη, επιδιώκουν να διώξουν τις ενοχές τους από τις πολλές προδοσίες που έκαναν σε βάρος του λαού και της πατρίδας.
Θα παραθέσω ενδεικτικά από τις πολλές επιστολές, μόνο μία που μας απέστειλε δικός μας άνθρωπος, η Ολυμπία Σάββα από το χωριό Μηλιά για τα φρικιαστικά γεγονότα που συνέβησαν στο χωριό της στις 27 Αυγούστου 1958, για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς έκαναν και πώς ενεργούσαν οι εγκάθετοι του ΑΚΕΛ.
Στην επιστολή, στην οποία αναφέρονται και κάποια ονόματα των δραστών, σημειώνεται ότι ομάδα 20 αριστερών όρμησαν στο σπίτι της στις 4.00 το πρωί, με κουνιές και άλλα σίδερα και κτύπησαν τον αδελφό της, και προσθέτει:
«…Αυτοί κτύπησαν τον αδελφό μου και του έβγαλαν το μάτι. Τον άφησαν για σκοτωμένο… Τότε όλοι έφυγαν για την Αγγλία.
Γύρω από το σπίτι τού αδελφού μου είχε δρόμο, είχε άλλα 100 άτομα περίπου, οπλισμένους με ξύλα και με σίδερα που έκοψαν από το κοιμητήριο. Πήγαν και σε άλλα σπίτια και κτυπούσαν τους δεξιούς σε πολλά σπίτια. Κατά τις 10 η ώρα, ένας χωριανός από τους δικούς μας πήγε με άλογο στο χωριό Πηγή και ειδοποίησε μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. και αμέσως ήλθαν στο χωριό μας, τη Μηλιά, με όπλα. Εκεί που ήταν μαζεμένοι οι αριστεροί, έβαλαν τη μικρή κορούλα να πάει να βγάλει τη μάσκα που φορούσε ο μασκοφόρος και (εκείνος) τους είπε φύγετε γιατί θα πυροβολήσω. Δεν άκουσαν, και έτσι την σκότωσαν. Και η άλλη γυναίκα, κι αυτή το ίδιο. Την σκότωσαν διότι πήγε να βγάλει τη μάσκα. Είχε πολλούς εκεί αριστερούς οπαδούς της και πήγε με καμάρι, διότι δεν φοβόταν. Έλεγε εμείς δεν φοβόμαστε κανέναν».
Αλλη μια μαρτυρία, λοιπόν, ότι οι αριστεροί επεδίωκαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα των αγωνιστών. Άλλη μια μαρτυρία για τις προκλητικές και εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος της Ε.Ο.Κ.Α..
Αλλη μια μαρτυρία, λοιπόν, ότι οι αριστεροί επεδίωκαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα των αγωνιστών. Άλλη μια μαρτυρία για τις προκλητικές και εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος της Ε.Ο.Κ.Α..
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, όταν ανήλθε στην προεδρία της Δημοκρατίας, άδραξε την ευκαιρία και διέπραξε το ασυγχώρητο έγκλημα να ανακηρύξει κάποιους προδότες του Αγώνα ως «ήρωες», επειδή ισχυρίστηκε ότι η Ε.Ο.Κ.Α. τους εκτέλεσε εξαιτίας, δήθεν, των φρονημάτων τους ως αριστερών. («Τους δολοφόνησαν οι δολοφόνοι του Γρίβα, γιατί ήταν αριστεροί»). Του είχαμε απαντήσει τότε (13.12.2012) ότι με την απόφασή του αυτή έχει διαπράξει μέγα πολιτικό ιστορικό και εθνικό έγκλημα και στην επιστολή μας προσθέταμε:
«Χωρίς ντροπή χαρακτηρίζετε την πράξη σας ως ‘’πράξη εθνικής συμφιλίωσης’’. Ουαί υμίν… Η απόφασή σας είναι παράνομη, προκαλεί διχασμό και σας αφήνει εκτεθειμένους».
Είπαμε και άλλοτε ότι μπορεί να έγιναν λάθη, αλλά όχι και εσκεμμένα, και σίγουρα όχι εναντίον των αριστερών, γιατί ουδείς εκτελέστηκε για τα φρονήματά του, αλλά για τις πράξεις του.
Στο υπό αναφοράν θεατρικό έργο, στρατευμένο στις ενοχές της τότε ηγεσίας του ΑΚΕΛ, γίνεται λόγος για τον Σάββα Μενοίκου, έναν αριστερό, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, ο οποίος δυστυχώς υπήρξε θύμα της προπαγάνδας του ΑΚΕΛ και προέβη σε πράξεις, οι οποίες έβλαπταν τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.. Θύμωνε στους νεαρούς οι οποίοι έγραφαν συνθήματα και κυνηγούσε τα παιδιά που διένειμαν φυλλάδια. Επίσης έκανε δημοσίως αναφορά στο καφενείο για το ποιοι έριξαν τα φυλλάδια ή έγραψαν συνθήματα. Το δε αποκορύφωμα ήταν το γεγονός ότι κατέβαζε και έσκιζε τις ελληνικές σημαίες που αναρτούσαν οι νεαροί. Παρά ταύτα, η Ε.Ο.Κ.Α. δεν τον χαρακτήρισε προδότη, γιατί τότε θα τον εκτελούσε. (Άλλοι είναι που φρόντισαν να του δώσουν αυτόν τον χαρακτηρισμό). Αυτό που του έκαναν ήταν μια μορφή τιμωρίας για παραδειγματισμό. Αυτό κάναμε για να συνετίσουμε εκείνους που δεν συμμόρφωνταν με τις οδηγίες της Ε.Ο.Κ.Α.. Για παράδειγμα, μια μορφή τιμωρίας, κυρίως σε γυναίκες, ήταν το ψιλό κούρεμα.
Ο παραδειγματισμός για τον Μενοίκου ήταν να τον δέσουν σε ένα δέντρο. Τότε ο κόσμος άρχισε να τον περιφρονεί. Κάποιοι του έφτυναν, ενώ άλλοι του έριξαν και πέτρες. Όλα έγιναν κάτω από μια φορτισμένη ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, ο άνθρωπος πέθανε από ανακοπή καρδίας, όπως επίσημα ανακοίνωσαν οι Εγγλέζοι.
Βεβαίως, αντικρύζοντας τα γεγονότα έπειτα από τόσες δεκαετίες, ίσως πρέπει να δεχτούμε ότι η συγκεκριμένη τιμωρία ήταν σκληρή. Όμως, για να φθάσει η Ε.Ο.Κ.Α. στο σημείο αυτό, σημαίνει ότι ο Μενοίκου είχε ξεπεράσει τα όρια και δεν έπαιρνε από λόγια. Ωστόσο το θέμα πρέπει να το αντικρύσουμε με το πνεύμα της εποχής.
Μεγάλος ο πόνος της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Μάταια αγωνίζονται να λυτρωθούν, αλλά ένα θεατρικό έργο δεν μπορεί να τους σώσει. Το μόνο που καταφέρνουν μέσα στη δύσκολη περίοδο που διατρέχει ο τόπος μας είναι να ενσπείρουν το μίσος ανάμεσα στον λαό, συνεχίζοντας έτσι το καταστροφικό τους έργο.
Κάνουν καλά να φανούν ειλικρινείς και να αποδώσουν τις ευθύνες σε αυτούς που υπήρξαν η αιτία να χάσουν τη ζωή τους κάποιοι άνθρωποι, και την ευθύνη γι’ αυτό είχε η ηγεσία τους. Δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες ούτε θα πούμε σε αυτή τη φάση με αποδείξεις τι έκαναν οι ομάδες επαγρύπνησης, των οποίων η δράση, ιδιαίτερα στην επαρχία Αμμοχώστου, ήταν ακόμα πιο ζημιογόνα. Επισημαίνουμε απλώς το φιάσκο με τη δήθεν σύλληψη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ από τους Άγγλους, την εικονική δραπέτευσή τους από τις φυλακές, και την προκλητική εγκατάσταση του αρχηγού του κόμματος, δραπέτη όντος, στο στόμα του λύκου, το Λονδίνο!
Το ΑΚΕΛ δεν έκανε καμία ουσιαστική προσπάθεια μεταμέλειας, παρόλο που κάποτε παραδέχθηκε κάτω από την πίεση των γεγονότων ότι έκανε λάθος που δεν συμμετείχε στον Αγώνα. Όπως φάνηκε, όμως, αυτό έγινε από σκοπιμότητα γεγονός που απέδειξε με την μετέπειτα συμπεριφορά του: Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπέβαλε έναν κατάλογο από 24 άτομα, ΑΚΕΛικούς, ισχυριζόμενο ότι όλοι εκτελέστηκαν από την Ε.Ο.Κ.Α. ως προδότες «επειδή ήταν αριστεροί». Από αυτούς μόνο τέσσερεις εκτελέστηκαν ως προδότες. Άλλοι τέσσερεις πυροβολήθηκαν κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, και στην επιμονή τους να αφαιρέσουν την προσωπίδα των αγωνιστών. Οι υπόλοιποι ήταν θύματα άλλων καταστάσεων. Μερικοί ήταν θύματα εγκλημάτων, άλλοι από βεντέτες και άλλοι από «γυναικοδουλειές». Επίσης, μερικοί σκοτώθηκαν μετά την Ε.Ο.Κ.Α., το 61 -62.
Είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε ότι η Ε.Ο.Κ.Α. δεν εκτέλεσε αριστερούς, αλλά προδότες, σεσημασμένους συνεργάτες των Άγγλων. Όσο για τους «24 εκτελεσθέντες από την Ε.Ο.Κ.Α. αριστερούς» όπως διατείνεται το ΑΚΕΛ, καλό θα ήταν ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας για να ήταν δίκαιος να τους αναγνώριζε ως θύματα της επαγρύπνησης του κόμματός του.
Μια και μιλούμε, όμως, για τους οπαδούς του ΑΚΕΛ γνωρίζει η ηγεσία και τα μέλη του κόμματος ότι αρκετά μέλη τους ήταν και μέλη της Ε.Ο.Κ.Α.; Γνωρίζουν ότι υπήρξαν μέλη του ΑΚΕΛ που φιλοξενούσαν καταζητουμένους; Γνωρίζουν ότι ένας από τους μεγάλους μας ήρωες ήταν μέλος του ΑΚΕΛ, τον οποίον εμείς τιμούμε;
Σε καμιά ιστορία ανά τους αιώνες δεν παρουσιάζεται ένα τέτοιο φαινόμενο, να ονομάζονται οι προδότες σε ήρωες.
